بررسی نحوه گسترش فیزیکی شهر ارومیه با استفاده از مدل های کمی

رشد ناموزون، گسترش افقی و پراکنده رویی­ در شهرها، از جمله مسائل و موضوع های مهم در سطح جهانی و شهرهای امروزی است که سبب تخریب و از بین­رفتن باغ ها و زمین های کشاورزی اطراف شهرها و تبعات منفی دیگری شده و اهمیت هدایت آگاهانه و کنترل گسترش شهرها را دوچندان کرده است. هدف اصلی این پژوهش، بررسی چگونگی توسعه فیزیکی شهر ارومیه در چندین دهه اخیر است. بدین­ترتیب، مشخص می شود آیا این توسعه در راستای رسیدن به پایداری است یا گسترش این روند به ناپایداری هرچه بیشتر می­انجامد.در این پژوهش، از روش­های مختلفی از جمله رویکرد تاریخی، توصیفی- تحلیلی و عملی به کمک مدل آنتروپی شانون و مدل هلدرن بهره گرفته شده است. نتایج نشان می دهد روند رشد و گسترش شهر ارومیه در سه دهه گذشته به ناپایداری­ها دامن زده و متناسب با نیازهای جمعیتی شهر نبوده است؛ به طوری که ۹/۶۹ درصد از رشد شهر، ناشی از افزایش جمعیت و ۱/۳۰ درصد آن ناشی از گسترش اسپرال و ناموزون شهری بوده است که فراتر از نیازهای جمعیتی است. این نبود تناسب سبب دست اندازی به زمین های حاصلخیز کشاورزی اطراف شهر شده است. بدین­ترتیب، حراست از زمین­های حاصلخیز طبیعی و حفظ آن، اتخاذ رویکردهایی مناسب برای مقابله با این فرایند و حرکت به سوی یکپارچگی و فشردگی شهری ضروری به نظر می­رسد.

بررسی نحوه گسترش فیزیکی شهر ارومیه با استفاده از مدل های کمی Keywords:

ارومیه , توسعه اسپرال , زمین های کشاورزی , فرم شهری , مدل های کمی