بررسی سیاست خارجی منطقه ای جمهوری اسلامی و حکمرانی امنیت ملی آن

پیروزی انقلاب اسلامی و روی کارآمدن جمهوری اسلامی در ایران، باعث تغییراتی به ویژه در حوزه سیاست خارجی در روابط با کشورهای منطقه شد. بدین معنی، جهت گیری سیاست خارجی جمهوری اسلامی بر خلاف رژیم گذشته، بیشتر بر مبنای ایدئولوژی اسلام - شیعی بود و همین امر باعث شد تا در حوزه سیاست خارجی کشورهای دوست و دشمن جابه جا شوند. در واقع، سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران، بیشتر مبتنی بر آرمان ها و ارزش های مذهبی بود و برای تحقق این امر در روابط خارجی خود، سعی در ارتباط و همکاری و حمایت از دولت ها و گروه های نزدیک خود به لحاظ فکری بود. در این پژوهش، سعی شده است تا با استفاده از نظریه نئورئالیستی به سوال دلایل فعالیت های منطقه ای ایران به ویژه در بحث بحران سوریه و بحران یمن پاسخ دهد؟ فرضیه این پژوهش در پاسخ به سوال مذکور این است که دلایل حضور، حمایت و همکاری جمهوری اسلامی از دولت بشار اسد در سوریه و گروه های حوثی در یمن در این امر نهفته است که جمهوری اسلامی امنیت ملی خود را فراتر از چهارچوب سرزمینی تعریف کرده است و در همین ارتباط، درصدد است تا با حضوری فعال در این کشورها از پیروز شدن گروه های مخالف جمهوری اسلامی و موافق کشورهای به اصطلاح رقیب و دشمن، جلوگیری کند؛ چراکه، به قدرت رسیدن این گروه ها به ضرر قدرت و امنیت ملی ایران خواهد بود.

Keywords:

سیاست خارجی , منطقه , جمهوری اسلامی ایران , حکمرانی امنیت ملی , نئورئالیسم