بررسی نقش داستان و عناصر آن در افزایش مهارت تفکر فلسفی دانش آموزان بر اساس رویکرد فلسفی متیو لیپمن

در دوره معاصر خصوصا دهه های اخیر بحث بر سر ارتقای کیفی آموزش کودکان بالا گرفتهاست. این موضوع ذهن بسیاری از ادیبان، فلاسفه، روان شناسان، جامعه شناسان و بسیاری ازپژوهشگران را به خود مشغول ساخته است و در این زمینه نظریات متعددی نیز ارائه شده است.پس از پژوهش های بسیار عدده زیادی از این اندیشمندان و پژوهشگران به این نتیجه رسیده اند کهبرای ارتقای تعلیم و تربیت در کودکان و ایجاد مهارت های استدلالی پیچیده مبتنی بر تفکر صحیحباید تغییری بنیادی در تالیف داستان های کودکان صورت گیرد. تعلیم و تربیت موثر کودک، یکیاز پایه های اساسی تحکیم مبانی یک جامعه است و از برجسته ترین مکاتب تربیتی در زمینه یتربیت کودک در دوران معاصر شیوه تفکر انتقادی و پرسشگرانه متیو لیپمن است که توانسته استبا کمترین امکانات از تاثیر گذارترین گونه های تربیت را در مواجهه با اقشار گوناگون از جملهکودکان به کار گیرد. پژوهش حاضر قصد دارد با اقتباس از مبانی تربیتی لیپمن و روش آموزشفلسفه به کودکان چگونگی فرایند تعلیم و تربیت کودک را از منظر این مکتب و مشرب فکری تبیین کند. یافته های این پژوهش که به صورت توصیفی- تحلیلی بر مبنای داده های کتابخانه ای صورت گرفته است نشان می دهد که داستان ابزار بسیار مناسبی برای آموزش تفکر فلسفی درکودکان به حساب می آید.

Keywords:

کودک , تفکر خلاق , متیو لیپمن , داستان , فلسفه برای کودکان