دیدگاه و نگرش های متفاوت روسیه نسبت به ایران و خاورمیانه

Publish Year: 1398
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 114

This Paper With 12 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_PSLJ-5-2_007

تاریخ نمایه سازی: 9 آبان 1401

Abstract:

جمهوری اسلامی ایران و فدراسیون روسیه بر اساس نوع برداشت از ظرفیت ها و توانایی های داخلی و خارجی خود، به تبیین و تحلیل سیاست خارجی خود در روابط دوجانبه می پردازند. درواقع روابط ایران و روسیه، همواره فراز و نشیب های زیادی داشته است. به شکلی که گاهی زمان ها دو کشور آن چنان به یکدیگر نزدیک شده اند که صحبت از مشارکت راهبردی آن ها به میان آمده و گاهی نیز چنان از هم فاصله گرفته اند که به مرز تیرگی در روابط رسیده اند. به نظر می رسد پوتین علاوه بر رویکردهای پیشین، رویکردهای جدیدی را نیز درنظر داشته باشد که در منطقه ترسیم و طراحی شده است. براین مبناء وی در پی شکل دادن به یک شالوده ژئوپولیتیکی وسیع تر برای همکاری سازنده در عرصه جهانی خواهد بود. پوتین در مقاله خود با عنوان (روسیه و دنیای در حال تغییر) ضمن صحبت از روابط مسکو و پکن خاطرنشان می کند که چین کشوری در حال رشد و توسعه بوده و از ثبات کافی برخوردار است. به همین خاطر، این کشور برای روسیه اهمیتی وافر دارد. ولادیمیر پوتین تاکید می کند که مسکو و پکن همچنان به حمایت از یکدیگر ادامه خواهند داد. این حمایت درسطح سازمان ملل متحد همچنان پابرجاست، پوتین در این راستا به واکنش غرب نسبت به اقدام مسکو- پکن و وتو کردن قطعنامه ی شورای امنیت سازمان ملل متحد در خصوص مسئله سوریه اشاره دارد. البته در خصوص سیاست خارجی روسیه در آسیا و اروپا ذکر این نکته حائز اهمیت است که پوتین معتقد نیست که روسیه باید میان اروپا، چین و به طورکلی آسیا یک طرف را انتخاب کند، بلکه وی روسیه را به عنوان عضو رابط بین شرق و غرب می بیند یعنی این کشور درعین حال که به دنبال توسعه هرچه بیشتر و سریع تر روابط با آسیاست اما به طور هم زمان برای نزدیکی روسیه با اتحادیه اروپا به عنوان مهم ترین متحد تجاری روسیه نیز تلاش می کند بااین حال پوتین با هرنوع همکاری که روسیه را موظف، متعهد و ملزم کند مخالف است. البته شایان ذکر است که رویکرد ایران نیز در قبال روسیه از جایگاه ویژه ای برخوردار خواهد بود. در این راستا درک دقیق از نظام بین المللی و درک درست از سیاست خارجی روسیه می تواند در روابط تهران- مسکو تاثیر مثبتی برجای گذارد در این خصوص اگر سیاستمداران درک صحیحی از تحولات و جهت تغییرات آینده نداشته امکان پذیری اهداف تعیین شده سیاست خارجی، درنتیجه فرایند ارتقاء جایگاه در ترتیبات بین الملل با چالش مواجه می گردد. انتظار می رود روابط دو کشور در دوران ریاست جمهوری پوتین با توجه به منافع مشترک بین ایران و روسیه و با توجه به نیازهای امنیتی مشترک دوره جدیدی از بهبود روابط میان ایران و روسیه را در دوره پوتین شکل گیرد.

Authors

نادر ذهابی

کارشناسی ارشد علوم سیاسی، دانشگاه آزاد اسلامی واحد خرم آباد، خرم آباد، ایران