غول یاخته های سرطانی پلی پلوئیدی

پلی پلوئیدی پدیده ای است که عمدتا در سرطان های انسانی رخ میدهد. این یاخته های غول پیکر، سلول هایی با هسته های متعدد و یا تک هسته هایی غول پیکر، حاوی چندین نسخه کامل از کروموزوم ها هستند و غالبا در یک زیرمجموعه از اندام های بالغ و مرحله جنینی جنین انسان یافت می شود. مکانیسم هایی که منجر به تشکیل غول یاخته های سرطانی پلی پلوئیدی میشود، ممکن است به علت درون تکثیری، شکست میتوزی، شکست سیتوکینز و در پاسخ به تنش های ژنوتوکسیک از جمله: شیمی درمانی، تشعشع، کمبود اکسیژن، استرس اکسیداتیو یا عوامل محیطی مانند: آلودگی هوا، نور UV، هایپوکسی و هایپر ترمال باشد. این غول یاخته های سرطانی پلی پلوئیدی که به اختصار PGCCS نامیده میشوند، ممکن است یک برنامه نمو اولیه را در پاسخ به ترشح غدد و تنشها برای تولید سلول های سرطانی برنامه ریزی شده در برابر درمان سرطان، عود تومور، بدخیمی، سرکوب سیستم ایمنی و متاستاز نشان دهند؛ و به همین دلیل به عنوان آغازگر بالقوه سرطان و مکانیسم مقاومت در برابر عوامل یا شرایط درمانی تنش زا در نظر گرفته میشوند. درک بیشتر مکانیسم های مولکولی دقیق و شناسایی عوامل جدید برای حذف PGCC ها میتواند دیدگاه متفاوتی برای سرطان در آینده ارائه کرده و اینکه PGCC های پیر می توانند مکانیسم تازه شناخته شده ای را برای تولد یک زندگی جدید نئوپلاستی ارائه دهند. هدف از این مطالعه بررسی مکانیسم مولکولی تقسیم سلولی، تومورزایی و مکانیسم های مشترک در تشکیلPGCC ها است، که نشان دهنده حوزه تحقیقات جدید در زمینه زیست شناسی سرطان است و امکان دارد نقش اساسی در ایجاد تومور، بازگشت بیماری و متاستاز داشته باشد.

Keywords:

غول یاخته های سرطانی پلی پلوئیدی , مکانیسم مولکولی , تقسیم سلولی , تومورزایی , همجوشی سلولی