ناامیدی و سازگاری اجتماعی مرتبط با هنجارهای ناشی از شیوع ویروس کووید- ۱۹ در افراد فعال و غیرفعال

مقدمه: شیوع کووید- ۱۹ موجی از نگرانی و ناامیدی را به همراه تحولات اجتماعی ایجاد کرده و فعالیت بدنی، ابعادسازنده اجتماعی دارد. هدف این پژوهش، تعیین تفاوت افراد فعال و غیرفعال، برای سازگاری با رعایت هنجارهایجدید اجتماعی در زمان شیوع ویروس کرونا بود.روش کار: از بین مردان بالای ۲۵ سال شاغل در دستگاههای دولتی شهر اصفهان، نمونه آماری طبق جدول مورگان۳۸۷ نفر تعیین شد و پرسشنامه الکترونیکی دموگرافیک، افسردگی بک (BDI-۱۳) و پرسشنامه ۲۵ سوالی سازگاریاجتماعی (محقق ساخته) به روش در دسترس، در اختیار شاغلین حوزههای مختلف قرار گرفت.یافته ها: تحلیل داده ها با استفاده از آزمون آماری آنووا نشان داد که افراد فعال، سازگاری اجتماعی بالاتری نسبتبه افراد غیرفعال در زمان شیوع ویروس کووید- ۱۹ دارند (F=۹/۱۸). همچنین سازگاری اجتماعی با ناامیدی ارتباطمعنادار داشت (r=-/۰۱۱۴).نتیجه گیری: در مجموع میتوان گفت سازگاری اجتماعی با احساس ناامیدی کمتر همراه بود و فعالیت ورزشیمیزان سازگاری اجتماعی بالاتری را به همراه داشت.

Keywords:

کووید- ۱۹ , سازگاری اجتماعی , فعالیت بدنی , ناامیدی