اثر بیوچار و ورمی کمپوست بر ویژگی های کمی و عملکرد توت فرنگی رقم کاماروسا در کشت بدون خا ک

بهینه سازی مصرف کودهای شیمیایی و جایگزین کردن آن با کودهای آلی به منظور تولید محصول سالم و دستیابی بهکشاورزی پایدار بسیاراهمیت دارد. به منظور بررسی اثر بیوچار و ورمی کمپوست درکشت بدون خاک بر ویژگی های کمی وعملکرد توت فرنگی رقم کاماروسا برای شرایط اقلیمی آمل در شمال ایران، آزمایشی گلدانی به صورت فاکتوریل بر پایه طرحکاملا تصادفی با ۷ تکرار طی سالهای ۱۴۰۰-۱۳۹۹ انجام شد. تیمارهای آزمایشی شامل ۴ سطح بیوچار (۰، ۴، ۸ و ۱۲ درصدحجمی) و ۳ سطح ورمی کمپوست (۰، ۲۰ و ۴۰ درصد حجمی) بودند. نتایج بدست آمده نشان دادند که بیشترین عملکرد (۱۷۷/۳۳ گرم در بوته) در بستر کشت حاوی ۲۰ درصد ورمی کمپوست و بیشترین میانگین وزن تک میوه (۱۴/۰۴ گرم) و نیزبیشترین طول میوه ( ۳۴.۹۴ میلی متر) در بستر کشت حاو ی ۱۲ درصد بیوچار به دست آمد. سایر صفات کمی، مانند تعدادطوقه، گل آذین، گل، برگ، میوه، قطر میوه و نسبت طول به قطر معنی دار نشدند. یافته های این پژوهش نشان میدهد که با بهکار بردن بیوچار و ورمی کمپوست مناسب می توان اندازه و عملکرد میوه توت فرنگی را بهبود ببخشد.

Keywords:

توت فرنگی , بیوچار , ورمی کمپوست , صفات کمی , عملکرد