چهره آرایی تئاتر با تکیه بر وجوه دیداری هنر نمایش در عنصر رنگ

در سال ۱۶۶۶ ، اسحاق نیوتن، دانشمند نامدار انگلیسی، کشف کرد که چنانچه نور خالص سفید از یک منشور عبورداده شود، به رنگ های قابل رویت تجزیه می شود، نیوتن همچنین کشف کرد که هر رنگ از یک طول موج منجصر بهفرد تشکیل شده و قابل تجزیه به رنگ های دیکر نیست. اغلب قوانین و اصول رنگ، بر اساس نظم و قوانین جاریموجود در عالم طبیعت پی ریزی شده است. پس برای موفقیت در دنیای رنگ، طبیعت بهترین راهنماست طبیعتترکیب موزونی از رنگهاست.از رنگ های درخشان روی پروانه ها رنگهای کدر روی شاخه و برگ درختان کهنسال. دراین مقاله به بررسی این می پردازد که بازیگر پس از خواندن متن نمایش، با شخصیت نمایش که باید آن را اجرا کندآشنا می شود . سپس شخصیت نمایشی را از نظر ظاهری و احساسات و عواطفی که باید بر روی صحنه ارائه دهد بادقت مطالعه می کند . او سعی می کند در عواطف و احساسات، نحوه ی تفکر، عکس العمل و شیوه ی رفتار او سهیمشود . هدف بازیگر آن است که شخصیت خود را در قالب شخصیت نمایشی نادیده گرفته و از بین ببرد . گاه بازیگرکمی از شخصیت نمایش فاصله می گیرد . در این موقع او در صدد یکی پنداری دقیق عاطفی نیست و بیشتر متوجهکشف صفات جسمانی و گفتاری متناسب با شخصیت است نه زوایای پنهانی روحش . سپس با استفاده از رنگ بهچهره پردازی برای نقش بازیگر در نمایش صورت می گیرد.

Keywords:

رنگ , چهره آرایی , نمایش , بازیگر , عواطف