ارزیابی و سنجش رابطه تعلق به مدرسه با کیفیت یادگیری دانش آموز ان (نمونه: دانش آموز ان مدارس متوسطه پیرانشهر)

پژوهش حاضر با هدف ارزیابی و سنجش رابطه تعلق به مدرسه با کیفیت یادگیری دانش آموز ان مدارس متوسطه پیرانشهر به نگارش درآمده است. پژوهش به لحاظ هدف، کاربردی و از لحاظ ماهیت و روش، توصیفی تحلیلی می باشد. روش جمع آوری داده ها نیز به صورت پیمایشی و با استفاده از پرسشنامه های استاندارد بوده است. جامعه آماری پژوهش دانش آموزان مدارس متوسطه شهر پیرانشهر در سال تحصیلی ۱۴۰۱-۱۴۰۰ می باشد که حجم نمونه معادل ۱۷۶ دانش آموز از سه مدرسه این شهر بوده که به روش نمونه گیری تصادفی خوشهای بوده است. همچنین، جهت تحلیل داده های به دست آمده از نرم افزار SPSS بهره گرفته شده است. با توجه به ضریب همبستگی به دست آمده از بررسی رابطه بین تعلق به مدرسه و کیفیت یادگیری دانش آموز ان مدارس متوسطه پیرانشهر و با توجه به سطح معناداری محاسبه شده در این بررسی، و با لحاظ کردن نتایج رگرسیون دومتغیره، میتوان فرضیه پژوهش مبنی بر وجود رابطه بین تعلق به مدرسه و کیفیت یادگیری دانش آموز ان مدارس متوسطه پیرانشهر را تایید نمود. به عبارت دیگر، بین تعلق به مدرسه و کیفیت تجارب یادگیری دانش آموز ان مدارس متوسطه پیرانشهر، رابطه مستتقیم و معناداری وجود دارد یعنی هر میزان احساس تعلق به مدرسه در دانش آموز ان مدارس متوسطه این شهر بیشتر باشد، کیفیت یادگیری دانش آموزان نیز بیشتر است. از طرف دیگر، احساس تعلق به مدرسه در تبیین کیفیت یادگیری نقش دارد به گونه ای که ۴۳ درصد تغییرات کیفیت یادگیری توسط حس تعلق به مدرسه آنها قابل پشبینی است.

Keywords:

تعلق به مدرسه , کیفیت یادگیری , دانش آموز ان متوسطه , پیرانشهر