نقش بیگانگی اجتماعی در پرخاشگری بین دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر دهدشت

پرخاشگری نوجوانان به عنوان یک معضل اجتماعی همواره مورد توجه نظریه پردازان علوم اجتماعی بوده است. پرخاشگری گونه ای از بزهکاری است که امروزه به عنوان یک مشکل حاد اجتماعی در میان جوامع مطرح است. این پدیده در بین نوجوانان و جوانان از شدت بیشتری برخوردار است. مقاله حاضر با هدف نقش بیگانگی اجتماعی در پرخاشگری بین دانش آموزان دوره اول متوسطه شهر دهدشت نگاشته شده است که به منظور بررسی ابعاد این مساله و مکانیسم های تاثیرگذاری آن، تئوری های مرتبط با موضوع مورد بررسی قرار گرفت. مطالعه حاضر، به لحاظ اجرا از نوع پیمایشی، مقطعی و کاربردی است.. مقطع راهنمایی با تفکیک جنسیت مورد بررسی قرار گرفته است. جمعیت آماری تحقیق را کلیه دانش آموزان دوره راهنمایی شهر دهدشت در زمان مطالعه تشکیل می دهند. در تحقیق حاضر نیز برای سنجش تاثیر متغیرهای مستقل در سطح سنجش فاصله ای بر متغیر وابسته از تحلیل رگرسیون چندگانه استفاده شده است، طبق یافته ها: رابطه بین متغیرهای مستقل (بیگانگی اجتماعی) و وابسته تحقیق (پرخاشگری)، بر اساس جدول آنالیز واریانس یک طرفه، با توجه به سطح معنی داری به دست آمده (۰۰۰/۰)، خطی است و نشان دهنده این است که مجموع متغیرهای مستقل قادرند تغییرات متغیر پرخاشگری را تبیین کنند و به عبارتی مدل مورد تایید قرار می گیرد.

Keywords:

پرخاشگری , بیگانگی اجتماعی , دانش آموزان , شهر دهدشت