جایگاه تجربه زیسته در ادراک فضا و مکان

انسان ها در طول زندگی خود همواره در حال کسب اطلاعاتی از محیط پیرامون و زیستن در میان تجاربی هستند که بر پایه های مختلفی از فرهنگ، اعتقادات و باورها، نظام های ارزش گذاری فردی و اجتماعی، خاطرات، عواطف و احساسات استوارند. «تجربه ی زیسته» تنوعی از ادراکات خود آگاهانه و ناخودآگاهانه در بطن تجربه ی زندگی در فضای ساخته شده است که امکان مداومی برای بازنگری، تفسیر و تاویل را از انسان به عنوان شناخت از خود و محیط پیرامون فراهم می آورد. بر این اساس محوری ترین توجه محقق در این پژوهش بر نقش تجارب زیسته در ادراک محیط علی الخصوص سیما و منظر شهری از منظر پدیدارشناسی است. محدوده مورد مطالعه شهرستان مهاباد واقع در جنوب استان آذربایجان غربی است. شرکت کنندگان در پژوهش به صورت هدفمند و غیر احتمالی از زن و مرد انتخاب گردیدند. پس از تشریح اهداف مورد نظر طرح، عکس های برداشت شده از نماها توسط شرکت کنندگان و مصاحبه های عمیق و نمیه عمیق بررسی و مقوله های جزیی، کلی و اصلی هر موضوع انتخاب گردیدند.از تحلیل نتایج به دست آمده، چنین برمی آید که در فراخوانی تجارب زیسته، یادآوری خاطرات، احساسات و وقایع بر بخش ساختارهای فیزیکی برتری دارند و ارتباط با فضا و مکان بیشتر متکی بر وقایع تجربه شده یا ارزش های تعریف شده ذهنی مخاطب مانند فرهنگ و سنت و اعتقادات استوار است.

Keywords:

فضای شهری , تجربه زیسته , ادراک , مفاهیم ساختاری , مفاهیم غیرساختاری