مقاوم سازی و تقویت سازه بتنی با روش های نوین عمرانی

چکیدهتقویت سازه های بتنی با آرماتورهای الیاف FRP(مثل میلگرد کامپوزیت) از دهه ۱۹۶۰ در ایالات متحده و دهه ۱۹۷۰ در اروپا و ژاپن مورد بررسی قرار گرفت. خوردگی آرماتورهای فولادی در بتن و خراب شدن سازه های بتنی از یک طرف و هزینه های زیاد بهسازی یا بازسازی پس از آن، مهندسان را به فکر استفاده از FRP انداخت. مقاومت خوب در برابر نیروهای کششی، وزن و ضخامت کم و مقاومت در برابر خوردگی، از ویژگی های این محصولات است. FRP جهت مقاوم سازی سازه های فولادی نیز کاربرد دارد. فولاد سازه ای از کاراکترهای اصلی و مهم در ساخت اسکلت سازه ها است. فولاد تقویت کننده متفاوت از فولاد سازه ای است. فولاد تقویت کننده، همراه با بتن و در ترکیب با بتن و مصالح، جهت تقویت و مقاوم سازی سازه های بتنی مورد استفاده قرار می گیرد. مقامت بتن در برابر تنش های کششی کم است. از این رو، برای کمک به افزایش مقاومت کششی بتن، از میلگرد استفاده می شود. بتنی که با میلگرد مسلح شده، بتن مسلح یا بتن آرمه نامیده می شود. ترکیب بتن با آرماتور و ساخت بتن آرمه، از متداول ترین راههای مقاوم سازی سازه های بتنی است. از بهبود مقاومت در تیرهای یک ساختمان اسکلت بتنی، اجرای ژاکت بتنی است. این کار از طریق قرار دادن یک لایه بتن اضافی همراه با میلگرد طولی و رکاب اضافی(برای افزایش ظرفیت خمشی و / یا برشی) در اطراف تیرهای موجود انجام می شود. این روش در سطوح عمودی مانند دیوارها، ستون ها و همچنین تیرهای کناری و کف نیز کاربرد دارد. ژاکت بتنی، شکل پذیری و سختی اجزای سازه را بالا می برد.

Keywords:

واژگان کلیدی: مقاوم سازی , تقویت سازه بتنی