نقش توانمندسازی و بهره وری منابع انسانی در مدیریت شهری

توانا سازی به جای اینکه یک راهبرد "هل دادن" باشد که در آن مدیران کارکنان را بوسیله مشوق ها و فنون نفوذ تحریک میکنند تا به شیوه های مطلوب عمل کنند، یک "راهبرد ترغیبی " بدون اعمال کنترل و فشار است. این راهبرد بر راه هایی تاکید می کند که مدیران بتوانند با استفاده از آنها، وضعیت کاری را به گونه ای طراحی کنند که باعث ایجاد شور وشوق شود و برای کار کنان اشتیاق درونی پدید آورد. در موقعیت چنین راهبردی، کارکنان وظایف خود را به این دلیل انجام میدهند که از لحاظ درونی مجذوب آن هستند، نه به دلیل وجود یک نظام پاداش برونی یا فن نفوذ مدیران و سرپرستان. هنگامی که محیط قابل پیش بینی و ثابت است، سازمان ها می توانند بصورت واحد هایی یکنواخت، کنترل شده و ماشینی عمل کنند. تحت چنین شرایطی میتوان از کارکنان انتظار داشت که از مقررات و رویه هایی پیروی و به رفتاری استاندارد شده و شکل یافته متعهد شوند. مدیران میتوانند کنترل را حفظ و دستورهایی از بالا به پایین در مورد راهبرد و جهتی که سازمان باید تعقیب کند، صادر نمایند. اما محیط سازمان کسب و کار جدید، اغلب با تغییراتی مانند آشفتگی و اغتشاش فوق العاده، پیچیدگی، سرعت، رقابت و تغییر انقلابی توصیف می شود. تحت چنین شرایطی، نسخه هایی که برای اثر بخشی سازمانی و مدیریت پیچیده می شوند، مستلزم نیروی کار انعطاف پذیر، خویش فرمان و کار آفرین می باشند تا نیرویی که برای راهنمایی و کنترل، بر مدیریت اتکا میکنند. تصمیم گیری کمتر متمرکز، راهنمایی از بالا به پایین کمتر، و رهبری آمرانه کمتر، همه بعنوان پیشنیاز سازمان های جدید و دارای عملکرد بالا، تجویز می شوند.

Keywords:

کلمات کلیدی: توانمدسازی , بهره وری , مدیریت شهری.