تبیین اثربخشی مدل الماس مدیریت زمان در کشت و صنعت های نیشکر

مهارت استفاده بهتر و موثرتر از زمان رمز موفقیت و اثر بخشی مدیریت و سازمان هاست. مدیران سازمان ها برای استفاده بهینه از زمان و جلوگیری از اتلاف وقت برای ارتقای مدیریت زمان لازم است، از مدل الماس استفاده کنند . بررسی و تبیین چگونگی صرف وقت مدیران و شناخت عوامل اتلاف وقت آنها بر پایه متغیرهای رفتاری و توضیحی در چارچوب مدل الماس، هدف این مقاله است. مدل الماس در واقع نظام منظم و چهار وجهی می باشد که عبارتند از: برنامه زمان بندی کار، اولویت بندی کارها، تفویض اختیار و فن تشکیل و اداره صحیح جلسات، هریک از این وجوه متغیرهای کلیدی نیز دارد. در این مقاله عوامل اتلاف وقت مدیران به صورت تراش های زاید مدل الماس معرفی می شود. جامعه آماری تحقیق متشکل از مدیران سطوح ارشد و میانی کشت و صنعت های نیشکر به حجم ۵۴ نفر می باشد. گردآوری داده ها به صورت تمام شماری و ابزار آن پرسش نامه است. برای تحلیل داده ها و آزمون فرضیه ها علاوه بر شاخص های آمار توصیفی از آمار استنباطی، t تک متغیره و کای دو استفاده شده است. به هر حال، ارزیابی مدیریت زمان مورد پژوهی است که نشان می دهد که مدیریت زمان مدیران مطابق مدیران الماس بر پایه مدل رفتاری و توضیحی اثر بخشی معنادار ندارد.

Keywords:

Behavorial variables , Diamond model for time management , Effectiveness , Explanatory variables , Redundant facets.