الگوی روابط ساختاری پیش بینی تاب آوری هیجانی بر اساس خودشفقتی با نقش میانجیگری استرس کووید-۱۹

مقدمه: تاب آوری، توانایی غلبه بر ناملایمات و رویارویی با خواسته ها و تجربیات استرس زا، به شدت با خودشفقتی و استرس کووید-۱۹ مرتبط است. پژوهش حاضر با هدف تعیین الگوی روابط ساختاری پیش­بینی تاب آوری هیجانی بر اساس خود­شفقتی با نقش میانجیگری استرس کووید-۱۹ انجام گرفت. مواد و روش­ ها: این مطالعه توصیفی به روش مدل­یابی معادلات ساختاری بود و جامعه آماری آن متشکل از کلیه دانشجویان مشغول به تحصیل در دانشگاه محقق اردبیلی در نیم­سال اول ۱۴۰۰ بودند. تعداد ۲۵۰ نفر از این افراد به شیوه نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و به صورت آنلاین به پرسش نامه های تاب آوری هیجانی، خود­شفقتی و استرس کرونا پاسخ دادند. داده ها با استفاده از آزمون­های آماری ضریب همبستگی Pearson و مدل­یابی معادلات ساختاری تحلیل شد. نتایج: نتایج نشان داد که تاب آوری هیجانی با نمره کل خودشفقتی (۵۲/۰=r؛ ۰۰۱/۰< p) ارتباط مثبت و با نمره کل استرس کرونا (۳۰/۰=r؛ ۰۰۱/۰< p) ارتباط منفی دارد. همچنین استرس کرونا با نمره کل خودشفقتی (۲۱/۰=r؛ ۰۰۱/۰< p) ارتباط منفی و معناداری دارد. شاخص­های برازش مدل نیز مسیر خودشفقتی بر تاب آوری هیجانی با میانجی­گری استرس کووید-۱۹ تایید کرد. نتیجه ­گیری: به طور کلی نتایج نشان داد که خودشفقتی به صورت مستقیم و غیرمستقیم و با میانجی گری استرس کرونا در تاب آوری هیجانی نقش دارند. بر اساس یافته­ های مطالعه حاضر، با برگزاری کارگاه های آموزشی توسط مشاوران و روانشناسان باید توجه بیشتری به پرورش خودشفقتی و تاب آوری هیجانی و مدیریت استرس در میان دانشجویان داده شود تا بهزیستی روان شناختی آن ها توسعه یابد.  

Keywords:

Emotional Resilience , Self-Compassion , Covid-۱۹ , Stress , Students. , تاب آوری هیجانی , خود شفقتی , استرس کووید-۱۹ , دانشجویان.