مسئولیت کیفری تعرض به سفارت خانه ها در حقوق کیفری ایران و فقه اسلامی

امروزه تاثیر روابط دیپلماتیک و ضرورت آن در تعاملات بین الملی انکار نشدنی است. تصویب معاهده های بین المللی مختلف در زمینه روابط دیپلماتیک، از جمله کنوانسیون های وین ۱۹۶۱ و ۱۹۶۳ بر اهمیت این مسئله افزوده است. مصونیت اشخاص، اموال و اماکن دیپلماتیک از تعرض، تعقیب، تخریب، ضبط و مصادره از جمله مقررات وضع شده روابط دیپلماتیک در کنوانسیون وین و سایر کنوانسیون ها است. جمهوری اسلامی ایران نیز با الهام از تعالیم اسلام و اصولی از جمله اصل وفای به عهد، با الحاق به کنوانسیون های مزبور خود را ملزم به رعایت مقررات روابط دیپلماتیک نموده است. براین اساس هرگونه تعرض به اشخاص و اماکن دیپلماتیک علاوه بر مخالفت با شرع ، از نظر قانونی نیز ممنوع است. بنابراین در راستای جلوگیری از تعرض به موارد مذکور، حقوق بین الملل مزایا و مصونیت هایی در نظر گرفته که رعایت آن را بر کشورهای پذیرنده الزامی دانسته است. کشورهای پذیرنده نیز با اتخاذ تدابیرمناسب از هرگونه تعرض، تخریب به اماکن و جاسوسی جلوگیری به عمل می آورد.

Keywords:

مصونیت دیپلماتیک , اماکن دیپلماتیک , سفارت خانه , تعرض به سفارتخانه ها , ضمانت اجرا