بررسی ارتباط بین گرایش به هویت ملی و همسازی اجتماعی در بین شهروندان شهر یاسوج

همسازی اجتماعی اساس زندگی مثبت اجتماعی را تشکیل داده و فﻘدان آن موجب بیسازمانی، فروریزی ساخت‬ جامعه و ازهمپاشیدگی حیات اجتماعی میشود. پژوهش حاضر که با هدف ارتباط بین گرایش به هویت ملی و همسازی اجتماعی در بین شهروندان شهر یاسوج می باشد، از نظر نوع هدف یک بررسی کاربردی، از نظر وسعت پهنانگر، از نظر دامنه خرد و از نظر زمانی یک بررسی مقطعی است. روش تحقیق در این پژوهش روش پیمایش، و ابزار جمع آوری داده ها پرسشنامه محقق ساخته می باشد. جامعه آماری پژوهش حاضر، تمامی افراد ۱۸ سال به بالای شهر یاسوج است که تعداد آنها بر اساس آخرین آمار در حدود ۱۱۰ هزار نفر می باشد و ۳۷۶ نفر از آنان بر اساس فورمول کوکران به عنوان حجم نمونه انتخاب شده اند. نتایج تحقیق حاکی از آن است که بین گرایش به هویت ملی و تمامی ابعاد آن یعنی هویت سیاسی (۳۲/۰)، هویت فرهنگی (۳۰/۰)، هویت جغرافیایی (۳۸/۰)، هویت دینی (۳۳/۰) و هویت تاریخی (۲۵/۰) با میزان همسازی اجتماعی شهروندان شهر یاسوج ارتباط مثبت و مستقیم و معنادار وجود دارد. بنابراین تمامی فرضیه های پژوهش تایید می شوند. همچنین نتایج حاصل از مدل معادله ساختاری (Smart PLS) نیز نشان می دهد که گرایش به هویت ملی بر همسازی اجتماعی تاثیر متوسط داشته (۴۵/۰) و متغیر هویت ملی در مجموع (۲۱/۰) از واریانس متغیر همسازی اجتماعی را تبیین می کند.

Keywords:

همسازی اجتماعی , گرایش به هویت ملی , هویت دینی , هویت سیاسی , هویت جغرافیایی