اصل ثبات معاهدات بین الملل و لزوم تغییر با توجه به مقتضیات زمان و مکان با تاکید بر دیدگاه امام خمینی(ره)

مبانی معاهدات بین الملل از دو اصل ثبات و تغییر برخوردار می باشند، چراکه از سویی تحولات بین الملل و لزوم توجه به مقتضیات زمان و مکان، موجب انعقاد معاهدات جدید گردیده و از طرفی این امر نباید باعث تهدید ثبات، امنیت و استمرار معاهدات گردد، زیرا در اغلب نظام های حقوقی اصل ثبات و امنیت، پذیرفته شده است و قاعده لزوم وفا به معاهدات تبلور عنصر ثبات و استمرار آن است. با این وجود، عدم رعایت اصل ثبات در شرایط خاصی مجاز دانسته شده است چنانچه تغییر بنیادین، تعادل معاهده ای اساسا بر هم زند، در این صورت فسخ و یا تعدیل معاهده، به جای حکم اولیه که التزام به مفاد آن است، می گردد. این اصل بهترین راه حل جمع بین دو عنصر ثبات و تغییر است در واقع استثنایی بر اصل الزامی بودن معاهدات می باشد.در صورت بروز حوادث غیر مترقبه و تغییر بنیادین، با سه مبنای نظریه غبن، تئوری تفسیر اراده متعاملین و قاعده عسر و حرج، با بررسی دیدگاه امام خمینی می-توان این قاعده را در موارد استثنائی در حقوق ایران پذیرفت.این نوشتار به روش توصیفی تحلیلی با ابزار کتابخانه ای و تجزیه و تحلیل مضامین فیش برداری شده و استنتاج گزاره های فقهی حقوقی، صورت پذیرفته است.

Keywords:

معاهدات بین الملل , مقتضیات زمانه , تغییر بنیادین , وفای به عهد , ثبات و استمرار