اثر تعاملی تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز دختران ۱۵ تا ۱۸ سال

مقدمه و هدف: نوروتروفین­ها خانواده ای از عوامل رشد هستند که اساسا به واسطه توانایی شان در حفاظت بقای عصبی شناسایی می­شوند. خانواده نوروتروفین­ها متشکل از ۴ پروتئین است که یکی از آنها، فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز است. هدف پژوهش، بررسی تاثیر ۶ هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ بر فاکتور نوروتروفیک مشتق از مغز در دختران ۱۵ تا ۱۸ سال بود.   مواد و روش­ها: پژوهش، نیمه تجربی و با طرح پیش آزمون و پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه آماری کلیه دختران ۱۵ تا ۱۸ ساله شهر زاهدان که از بین آنها ۴۸ نفر به صورت داوطلبانه و هدفمند انتخاب و به صورت تصادفی در ۴ گروه تمرین، تمرین+ مکمل، مکمل و کنترل قرار گرفتند. پروتکل تمرینی شامل ۶ هفته دویدن در سالن (۳ جلسه در هفته)، به مدت ۲۵ تا ۴۰ دقیقه و با شدت ۶۰ تا ۷۰ درصد از ضربان قلب ذخیره بود. آزمودنی­های گروه­های مکمل، جنسینگ را ۵۰۰ میلی گرم در روز (۲۵۰ میلی گرم صبح و ۲۵۰ میلی گرم عصر) مصرف کردند. برای آنالیز داده­ها از روش آماری تحلیل واریانس دوراهه، آزمون تعقیبی بونفرنی و آزمون t همبسته استفاده و سطح معناداری  در نظر گرفته شد.   نتایج: سطوح فاکتور نوتروفیک مشتق از مغز (BDNF) به طور معناداری بعد از ۶ هفته تمرین هوازی و مصرف مکمل جنسینگ در گروه تمرین+ مکمل نسبت به سایر گروه­ها افزایش یافت. بهبود مقادیر پایه شاخص های BDNF در گروه­های تمرین، مکمل+ تمرین و مکمل حاصل شد (۰۵/۰>P < /span>) در حالی که تغییری در شاخص­ مذکور در گروه کنترل مشاهده نشد (۰۵/۰

).   نتیجه­ گیری: به نظر می رسد انجام تمرینات هوازی و مصرف مکمل جنسینگ اثر قابل توجهی بر بهبود BDNF دارد. این افزایش در همه گروه های تحقیق به جز گروه کنترل مشاهده شد که نشان از تاثیر ورزش و جنسینگ به صورت مستقل از هم بر BDNF داشته است.