بازشناسی تاثیر معنویت بر گزاره های اخلاقی (مطالعه موردی صداقت) با رویکردی بر آیات و روایات

بشریت امروز با بحران های متعددی روبرو است. شاید بتوان گفت مهم ترین و بزرگ ترین آن ها بحران معنویت است که عبارت است از دور شدن افراد و جوامع از ارزش های الهی، اخلاقی و معنوی. عوامل مختلفی در ایجاد بحران معنویت دخیل هستند که با شناخت آن ها می توان راهکارهای مناسبی را ارائه کرد. معنویت همواره اخلاق گراست اما اخلاق گرایی معطوف به معنویت نیست. اگر معنویت در جامعه نهادینه شود اخلاق مداری در میان لایه های مختلف اجتماعی رسوخ می یابد. روشن است که واژه ی معنویت و مشتقات آن در قرآن به کار نرفته است. درعین حال به دلیل حضور پررنگ آموزه های معنوی در قرآن می توان ادعا کرد که قرآن یک کتاب معنوی است. این مقاله با روش توصیفی تحلیلی می کوشد که به بازشناسی تاثیر معنویت بر گزاره های اخلاقی (مطالعه موردی صداقت) با رویکردی بر آیات و روایات بپردازد. صداقت در لغت به معنای راستی، راست گفتن، مطابقت حکم با واقع، اخلاص... می باشد و در نگاه آیات و روایات و علمای اخلاق عبارت است از هماهنگی قول و عمل؛ که از ارزش های اخلاقی می باشد. صداقت تنها یک ویژگی انسانی نیست بلکه در مرتبه ی اولی به خداوند اختصاص دارد، چنانچه خداوند بارها در قرآن به آن اشاره فرموده است که من از صادقین هستم و به وعده هایی که داده ام عمل خواهم کرد. بامطالعه ی در سیره ی انبیاء نیز به پایبندی آنان به صداقت برخورد می کنیم. به تجربه نیز درمی یابیم که انسانی که با دیگران یکرنگ نباشد، در برابر وجدان خویش نیز آرام نخواهد بود. رفتار صادقانه علاوه بر آثار فردی، دارای آثار اجتماعی نیز می باشد.

Keywords:

بازشناسی , معنویت , گزاره های اخلاقی , صداقت.