درک دانشجویان دانشکده علوم پزشکی نیشابور از اثر بخشی آموزش بالینی

آموزش بالینی، پایه و اساس آموزش پزشکی است. دانشجویان بهترین منبع برای دخالت دادن در امر آموزش و شناسایی مشکلات آموزش بالین می باشند.این مطالعه با هدف درک دانشجویان دانشکده علوم پزشکی نیشابور از اثربخشی آموزش بالینی صورت گرفت. دراین مطالعه توصیفی تحلیلی با توجه به محدود بودن جامعه پژوهش، تمامی دانشجویان واجد شرایط (۱۸۸نفر) باروش سرشماری انتخاب شدند. برای گردآوری اطلاعات از پرسشنامه ساخته شده توسط اوکرونکو (۲۰۱۳) باعنوان درک دانشجویان از آموزش بالینی اثربخش و رفتار مربیان (دارای ۲۳ سوال) استفاده شد. اعتبار ابزار از طریق اعتبار محتوی و پایایی آن از طریق آزمون مجدد سنجیده شد. داده ها با نرم افزار SPSS۱۶ و با استفاده از آزمون های آماری توصیفی (میانگین ، انحراف معیار و فراوانی) و آمار استنباطی (آزمون تی تست، کای اسکوئر و آزمون واریانس یک طرفه) مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها نشان داد که درک دانشجویان از مهارت های آموزشی مربیان در آموزش بالینی اثر بخش، مثبت(۸۷.۵%) و میانگین و انحراف معیار درک دانشجویان از مهارت های رفتاری مربیان به ترتیب ۴۹/۰±۴۴/۳ بدست آمد. آزمون آماری کای اسکوئر بین سال تحصیلی و مهارت های آموزشی مربیان و آزمون آماری آنووا بین میانگین کل پرسشنامه مهارت های رفتاری مربیان با سال تحصیلی ارتباط معناداری رانشان داد (P<۰/۰۵). نتایج نشان داد اثربخشی آموزش بالینی، نیازمند برخورداری مربیان از دانش بالینی همراه با تبحر درآموزش و ایجاد انگیزه برای یادگیری، حفظ احترام متقابل، دادن اعتماد به نفس می باشد که ضروری است در دانشگاه های علوم پزشکی در جهت ارتقای کیفیت آموزش بالینی به کارگرفته شود.

Keywords:

آموزش بالینی اثر بخش , رفتار مربیان , دانشجویان , دانشکده علوم پزشکی نیشابور