بررسی افزایش یا کاهش سرمایه فکری و ابعاد مختلف آن، میزان کارایی منابع انسانی وکاربری های آموزشی نیز به ترتیب افزایش یا کاهش

مدیریت شهری روز به روز به صورت امری پیچیده و امری چند نقشی در می آید. در واقع، ساکنان، کارآفرینان،سازمان های ساکنان و کارآفرینان، فعالان محیط زیست و توسعه گران هر یک می خواهند نقشی بر عهده بگیرند. در اینجالازم است به این واقعیت اشاره شود که مدیریت شهری در کشورهای در حال توسعه به دلائل مختلف، از وضعیت مطلوبیبرخوردار نیست که از جمله این دلائل میتوان به مواردی چون عدم هماهنگی و عدم یکپارچگی نهادهای مختلف موجوددر شهر، عدم تبیین و طبقه بندی ویژگیهای مدیران شهری، مشارکت مردمی ضعیف در امور شهری و ... اشاره نمود.هرچند سرمایه فکری از موضوعات جدیدی است که در سالهای اخیر در محافل علمی جهان و نیز در کشورمان ایرانمطرح شده، اما اهمیت آن به حدی است که امروزه میزان موفقیت هر مجموعه مدیریتی به مدیریت این منبع نامشهودوابستگی پیدا کرده است، از طرف دیگر در عصر جدید، این موضوع کاملا بدیهی است که مدیریت شهری فقط محدود بهعملکرد شهرداری ها و شوراهای شهر نمی باشد، بلکه کلیه سازمان ها، ادارات و مجموعه های شهری که به نحوی بر شهر وشهروندان تاثیر گذارند، در حیطه سیستم مدیریت شهری قرار می گیرند. این تحقیق در پی آن است، نقش سرمایه فکریدر افزایش کارایی منابع انسانی کاربری های آموزشی را مورد بررسی قرار دهد. روش تحقیق، توصیفی تحلیلی و جامعه آماری این پژوهش نیز کارکنان و اعضای هیئت علمی دانشگاه های پیام نور استان گیلان (به عنوان یکی از مهم ترینکاربری های آموزشی) و تعداد نمونه ها نیز بر اساس روش نمونه گیری گروهی ۱۱۲ نفر بوده است. برای پاسخ به سوالاتتحقیق نیز از آزمون پیرسون و تحلیل رگرسیونی استفاده شده است. نتایج این تحقیق نشان می دهد که بین سرمایهفکری و نیز ابعاد مختلف آن (سرمایه های انسانی، ساختاری و رابطه ای) با کارایی منابع انسانی، رابطه مثبت و معناداری وجود دارد. به عبارت دیگر با افزایش یا کاهش سرمایه فکری و ابعاد مختلف آن، میزان کارایی منابع انسانی کاربری هایآموزشی نیز به ترتیب افزایش یا کاهش می یابد

Keywords:

کارایی , منابع انسانی , سرمایه فکری , کاربری ها , آموزشی