سازماندهی برنامه درسی با رویکرد تلفیقی

الگوی سازماندهی موجود برنامه های درسی در نظام آموزشی ایران، سازماندهی براساس شیوه ی دسیپلینی موضوعی است . این الگو به دلایل مختلف از جمله انفجار دانش و اطلاعات، گسیختگی و پراکندگی بخشهای گوناگون برنامه های درسی ، عدم ارتباط آن با واقعیت های زندگی شخصی و اجتماعی یادگیرندگان و نیز فراموشی آموخته ها،مورد نقد قرار گرفته و در نتیجه موجب مطرح شدن الگوهای جدید در سازماندهی برنامه های درسی شده است که از جمله ی آن، رویکرد تلفیقی در سازماندهی محتواست . هدف از ارائه این پژوهش روش سازماندهی درسی با رویکرد تلفیقی بود. در این پژوهش ابتدا با نگاهی به رویکرد سنتی در گذشته و بیان مشکلات و کاستی های آن، به بحث در مورد رویکردی جدید و نوین که پاسخگوی کاستی های گذشته و نگاهی نو به آینده در حوزه برنامه درسی باشد، پرداخته شد.روش پژوهش حاضر،کیفی و به شیوه توصیفی ، تحلیلی میباشد. ابزارگردآوری اطلاعات در این پژوهش نیز از نوع کتابخانه ای و مروری است و با استفاده از داده های اسنادی از قبل موجود و گردآوری اسناد معتبر(مقالات علمی از سایت SID و نورمگز) به صورت هدفمند، مطالب گردآوری شده است . د ر این پژوهش از میان منابع موجود، منابعی که ارتباط با موضوع پژوهش داشتند برای بررسی انتخاب شدند. سپس با جمع آوری نظرات گوناگون صاحب نظران در مورد انواع رویکردهای برنامه ی درسی ، به بیان این نظرات بصورت نظری و عملی پرداخته شد و از نتایج حاصل از این پژوهش به این مهم دست یافتیم که استفاده و بکارگیری از رویکردهای تلفیقی ، بدلیل ارتباطات پیچیده و گسترده ی عصر حاضر و جوابگویی به نیازهای انسان امروزی و همچنین جهت توسعه و بهبود نظام آموزشی و برنامه درسی بهتر و موثرتر خواهد بود.

Keywords:

رویکرد تلفیقی , برنامه درسی , صاحبنظران , رویکرد سنتی