ارزیابی ترجمه واژگان قرآن بر اساس تجزیه بر آحاد واژگان و کاربست آن در مطالعه موردی پژوهش واژه های (نکال، بروج، بطش، جحد، شواظ)

تجزیه به آحاد واژگان به عنوان یکی از نظریات حوزه ی معنی شناسی و مطالعات معنایی به تجزیه ی واحدهای زبانی و عناصر تشکیل دهنده ی آنها می پردازد و در شناسایی تفاوت های معنایی بین واژگان هم معنا، اهمیت به سزایی دارد و معنای نهفته در لایه های معنایی واژگان را کشف و ت بیین می کند. پژوهش پیش رو کوشیده با معرفی این روش به عنوان رویکردی نو در حوزه ی معنی شناسی به شیوه های برابر یابی واژگان بر مبنای تحلیل مولفه ای معنایی واژگان بپردازد. و با روش توصیف- تحلیلی از گونه انتقادی با تکیه بر منتخبی از واژه های سوره های قرآن در ترجههای آیتی، الهی قمشه ای، فولاد وند، انصاریان و مشکینی به بررسی عملکرد مترجم ها در برابر یابی واژه های نشان دار و شیوه انتقال مولفه های معنایی این گونه واژه ها می پردازد. برآیند پژوهش، نشان می دهد که توجه ناکافی مترجم ها به آحاد، تشکیل دهنده ی معنای یک واژه منجر به معنای اولیه و هسته ای از واژه شده است. با وجود این که هیچ یک از مترجم ها در ارائه ی برابر نهادهای دقیق واژه های مورد بررسی، کاملا موفق عمل نکرده اند، به ترتیب از ترجمه های الهی قمشه ای، انصاریان، مشکینی، فولاد وند، آیتی در بردارنده ی بیشترین تا کمترین توجه به آحاد معنای واژگان قرآنی بوده اند.

Keywords:

قرآن , ترجمه , تجزیه به آحاد واژگان