ارتباط آمادگی روانی با عملکرد تیراندازی سلاح جنگی در فراگیران تکاوری

هدف پژوهش، بررسی رابطه آمادگی های روانی با عملکرد تیراندازی جنگی است که به روش توصیفی- همبستگی انجام گرفت. جامعه آماری پژوهش ۲۸۰ نفر از فراگیران دوره تکاوری بودند که تعداد ۸۰ نفر از آنها به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. ابزار پژوهش، پرسشنامه ارزیابی آمادگی های روانی وینتر (SASI, ۱۹۹۱) ورزشکاران بود که ۶۰ گویه دارد. روایی و پایایی پرسشنامه با آلفای کرونباخ معادل ۹۴/۰ محاسبه گردید. داده­ها با نرم افزار spss  تجزیه و تحلیل شدند. در این تحقیق از آزمون های کولموگروف – اسمیرنف، همبستگی ساده و فریدمن استفاده شد. نتایج نشان داد بین انگیزش و عملکرد تیراندازی جنگی، رابطه معناداری هست؛ اما بین سایر مولفه های آمادگی روانی با عملکرد تیراندازی جنگی رابطه معناداری به دست نیامد. با توجه به نتایج آزمون فریدمن و مقدار کای اسکوئر (۹۵۱/۷۸) مشخص شد بین رتبه مولفه های آمادگی روانی از نظر فراگیران تفاوت معنی داری وجود دارد و عامل اعتماد به نفس با میانگین ۶۰/۴ در بالاترین رتبه و عامل تمرکز با میانگین ۷۲/۲ در پایین ترین رتبه قرار گرفته است

Keywords:

آمادگی روانی , تیراندازی جنگی , تک تیرانداز , پرسشنامه (SASI)