ارزیابی کیفیت طرح درس اساتید دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال ۱۳۹۲

طرح درس از مهم ترین ابزارهای اثربخشی فرآیند یاددهی_یادگیری و یکی از راه های غیر قابل انکار در ارتقای کیفیت آموزش است. اساتید با کمک طرح درس، مفاهیم و مطالب درسی را در کلاس به طور صحیح ارائه می دهند و متعاقبا دانشجویان نیز مفاهیم را بهتر درک می کنند. مطالعه ی حاضر با هدف بررسی کیفیت طرح درس اعضای هیات علمی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز در سال ۱۳۹۲ انجام شد. در این پژوهش مقطعی، ۸۱ طرح درس ارائه شده بر روی وب سایت دانشکده ها مورد ارزیابی قرار گرفت. جمع آوری داده ها با استفاده از چک لیست محقق ساخته مورد استفاده در پژوهش های پیشین انجام گرفت. داده ها با استفاده از آمار توصیفی در نرم افزار SPSS ویرایش ۱۳ تجزیه و تحلیل شد. در مجموع، ۸/۱۹% از طرح درس ها در وضعیت ضعیف، ۸/۷۷% متوسط و ۵/۲% درصد در وضعیت خوب قرار داشتند. بیشترین مولفه هایی که در طرح درس مورد توجه قرار گرفته به ترتیب: روش تدریس، زمان بندی ارائه ی محتوا، روش ارزشیابی، وظایف و تکالیف دانشجویان، رئوس مطالب و منابع بودند. بیشترین کاستی ها مربوط به: هدف رفتاری، حیطه ی اهداف رفتاری، وسیله ی کمک آموزشی، آمادگی لازم برای دانشجویان، هدف جزئی و سیاست مدیریت کلاس توسط مدرس بود. با توجه به اهمیت طرح درس، برگزاری کارگاه های آموزشی جهت آموزش و ارتقای سطح تدوین و نظارت کافی بر مدرسان می تواند به ترتیب دانش آن ها برای تدوین و کیفیت طرح درس را فراهم کند.

Keywords:

برنامه ی درسی , دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز , طرح درس , عضو هیات علمی