مقایسه ی تاثیر آموزش آناتومی به دو روش سخنرانی و ترکیبی بر میزان یادگیری و یادداری دانشجویان پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر

این مطالعه ی نیمهتجربی با هدف مقایسه ی تاثیر آموزش آناتومی به دو روش سخنرانی و ترکیبی بر میزان یادگیری و یادداری۶۰ دانشجوی پزشکی دانشگاه علوم پزشکی بوشهر در سال ۱۳۹۱ انجام شد. دانشجویان به روش سرشماری و تصادفی ساده، به دو گروه شاهد (سخنرانی) و تجربی (سخنرانی و کار در گروههای کوچک) تقسیم شدند. پس از اجرای پیشآزمون، دو گروه به مدت ۸ جلسه و در طول ۲ ماه تحت آموزش قرار گرفتند و یک پسآزمون بلافاصله و آزمون یادداری ۴ هفته بعد از اجرای دوره گرفته شد. برای جمعآوری دادهها، از آزمون پیشرفت تحصیلی محقق ساخته که سطوح دانش و یادگیری معنادار (درک و کاربرد) دانشجویان را در درس آناتومی اندام بررسی میکرد، استفاده شد. برای تجزیه و تحلیل دادهها از آزمون آماری آنالیز واریانس و تی مستقل استفاده شد. طبق نتایج، میانگین نمرات یادگیری گروه شاهد در پیشآزمون، پسآزمون و آزمون یادداری به ترتیب: ۴۸/۲±۸۷/۱۱، ۴۹/۲±۶۹/۲۵ و ۳۷/۳±۲۱/۲۱ و در گروه تجربی به ترتیب: ۴/۵±۳۰/۱۵، ۸۱/۲±۲۱/۳۲ و ۸۴/۲±۷۲/۲۶ بود. تفاوت میانگینها درون هر دو گروه معنادار بود (۰۵/۰P<). میانگین تفاوت نمرات پسآزمون با پیشآزمون در گروه تجربی (۱۸/۵±۹۰/۱۶) نسبت به گروه شاهد (۱۲/۳±۸۱/۱۳) اختلاف آماری معناداری را نشان داد (۰۰۵/۰P<، ۹۳۴/۲t= ). با توجه به نتایج، روش تدریس ترکیبی مانند روش مرسوم باعث ارتقای یادگیری و یادداری دانشجویان پزشکی میشود؛ ولی تاثیر این روش آموزشی بیشتر از روش سخنرانی است.

Keywords:

آموزش پزشکی , سخنرانی , روش ترکیبی , آناتومی اندام , یادگیری , یادداری