وضعیت آموزشی گروه پرستاری مامایی از دیدگاه اعضای هیات علمی

فعالیت های آموزشی هر کشور را می توان سرمایه گذاری یک نسل برای نسل دیگر دانست. این مطالعه ی توصیفی - مقطعی با هدف تعیین وضعیت آموزشی گروه پرستاری مامایی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز از دیدگاه اعضای هیات علمی در نیم سال اول تحصیلی ۸۸ – ۱۳۸۷ انجام گرفت. جامعه ی پژوهش شامل کلیه ی اعضای هیات علمی دانشکده ی پرستاری و مامایی دانشگاه علوم پزشکی جندی شاپور اهواز می باشد. ابزار جمع آوری داده ها، پرسش نامه ای شامل ۳۲ سوال مربوط به عملکرد آموزشی اساتید است. داده ها با استفاده از نرم افزار آماری SPSS نسخه ی ۱۲ و با شاخص های آمار توصیفی تجزیه و تحلیل شدند. یافته های پژوهش نشان داد، استفاده اعضای هیات علمی از روش های تدریس: سخنرانی، پرسش و پاسخ و ترکیبی، استفاده از وسایل کمک آموزشی و تعداد جلسات هر درس تخصصی مطلوب، ولی استفاده از روش تدریس کارگاهی نامطلوب گزارش شد. میزان استفاده ی اعضای هیات علمی از روش ابداعی و جدید در تدریس تئوری و بالینی و میزان مشارکت آن ها در برنامه ریزی درسی نسبتا مطلوب بود. طبق شاخص های مربوط به آموزش بالینی، میزان اجرای راندهای آموزشی در هر واحد بالینی نسبتا مطلوب، ولی کفایت تنوع و تعداد موارد بیماری برای یادگیری دانشجویان نامطلوب گزارش گردید. این مطالعه، روشی برای مقایسه وضعیت مطلوب نسبت به وضعیت موجود فراهم نمود که می تواند آگاهی بیشتر مسوولان ذی ربط نسبت به شرایط موجود و تلاش در جهت رفع نواقص و نارسایی ها مطابق با نقطه نظرات اعضای هیات علمی در جهت ارتقای کیفیت آموزشی این دانشگاه را فراهم نماید.

Keywords:

وضعیت آموزشی , گروه پرستاری و مامایی , روش تدریس