به کارگیری رویکرد سیستمی در شناخت عوامل موثر بر مصرف انرژی و انتشار CO۲ در بخش حمل ونقل شهری؛ مطالعه موردی: شهر تهران

روند کنونی افزایش مصرف انرژی در جهان، بشر را با دو بحران بزرگ روبه رو کرده است: نخست، آلودگی محیط زیست و دیگری شتاب فزاینده در جهت به پایان بردن منابع انرژی. ذخیره انرژی و کاهش آلاینده ها در سطح شهر نقش حیاتی در فرایند حفظ انرژی موجود و کاهش انتشار آلاینده ها ایفا می کند. در این بین، بخش حمل ونقل به واسطه اهمیت و جایگاهی که در این موضوع دارد، توجه دوچندان را می طلبد و می تواند سالانه مقادیر قابل توجهی صرفه جویی اقتصادی برای مردم و دولت ها، به وسیله کاهش مصرف انرژی و اثرات نامطلوب زیست محیطی، کاهش زمان سفر و تاخیرهای ناخواسته به ارمغان آورد. به همین دلیل در پژوهش حاضر مهم ترین پارامترهای موثر بر انتشار آلاینده های زیست محیطی در بخش حمل ونقل شهری تعیین و مدل سیستم دینامیک حمل ونقل شهری تهران ایجاد شد و بر اساس آن با استفاده از تحلیل های کمی، شش سناریوی حفظ وضعیت فعلی، بهبود حمل ونقل عمومی، پیشرفت فناوری، مدیریت قوانین و مقررات، مدیریت تقاضای سفر و سناریوی جامع ارائه گردید. از نتایج مشاهده شد سناریوی CP بهترین عملکرد را داشته و با اجرای همزمان سناریوها باعث می شود هرکدام از آن ها نقش خود را در بهبود وضعیت ایفا کرده و میزان مصرف انرژی و انتشار CO۲ به میزان قابل توجهی کاهش یابد.

Keywords:

Urban transport , Energy consumption , CO۲ emission , System dynamics , حمل ونقل شهری , مصرف انرژی , کاهش انتشار CO۲ , سیستم دینامیک