برآورد اقتصادی نصب آرایه های خورشیدی در واحد سطح نیروگاه های فتوولتائیک با استفاده از پیکربندی مجدد آرایه ها

تعیین فاصله بهینه بین آرایه های خورشیدی یکی از مهم ترین مسائل در طراحی نیروگاه های خورشیدی است. زیاد بودن این فاصله سبب افزایش قیمت زمین و کاهش تولید نیروگاه در واحد سطح گردیده و کم بودن آن نیز منجر به بروز سایه های متقابل بین آرایه ها و کاهش توان تولیدی آن ها می شود. این در حالی است که تمایل به تولید بیشتر در سطح مشخصی از زمین در مناطق محدود شهری نیاز به بازنگری در فواصل بین آرایه ها را ایجاد کرده است. در این مقاله با هدف افزایش ظرفیت نصب آرایه های خورشیدی در واحد سطح زمین نیروگاه، روش جدیدی برای پیکربندی مجدد آن ها ارائه شده و بر این اساس فواصل بهینه بین ردیف ها تعیین شده است. روش پیکربندی ارائه شده بر مبنای حداقل سازی تفاوت تابش، بین ماژول های قرارگرفته در ردیف های مختلف آرایه به ازای تمام سایه های متقابل محتمل است. برای این منظور ماهیت و ساختار سایه های متقابل بیان گردیده و روش جدیدی برای پیکربندی مجدد آن ها به منظور کاهش اثرات این سایه ها ارائه شده است. در ادامه به منظور افزایش بهره وری در نیروگاه تابع هدف کاهش هزینه تولید برق به عنوان معیار تعیین فاصله بهینه بین آرایه ها در نظر گرفته شده است.

Keywords:

Photovoltaic Array , Mutual Shadow , Reconfiguration , Levelized Cost of Electricity. , آرایه های خورشیدی , سایه های متقابل , پیکربندی مجدد , هزینه تولید برق.