تاثیر نوع سیال عامل بر عملکرد سیستم تبرید اجکتوری

در این مطالعه، عملکرد سیکل تبرید اجکتوری بررسی شده و تاثیر سیالات عامل آمونیاک،R۱۳۴a ،R۱۴۱b ،R۱۲ ، R۶۰۰ و R۲۴۵fa و آب و همچنین تاثیر کمیت های عملیاتی سیکل بر توان مصرفی، میزان انرژی گرمایی مورد نیاز و ضریب عملکرد سیکل بررسی شده است. علاوه بر تحلیل ترمودینامیکی سیکل، با انتخاب یک مدل دو بعدی اجکتور، معادلات حاکم شامل بقای جرم، مومنتوم، انرژی و معادله حالت به روش عددی حل شده اند. نتایج نشان می دهد که سیکل با سیال عامل R۱۴۱b دارای کمترین ضریب عملکرد و R۱۲ دارای بیشترین مقدار ضریب عملکرد نسبت به سایر مبردها است (۵۸/۰ در مقایسه با ۱ در دمای ژنراتور ۷۸ درجه سلسیوس و دمای اواپراتور ۱۵ درجه سلسیوس). برای یک هندسه مشخص اجکتور، در سیکل با سیال عامل آب، جریان های برگشتی در ورودی ثانویه، سبب ناکارآمدی اجکتور شده و از این رو اجکتور با این هندسه خاص نمی تواند در یک سیکل با سیال عامل آب به کار رود. به علاوه، افزایش دمای اواپراتور و کاهش دمای ژنراتور، باعث افزایش نسبت جرمی (از ۶۳/۰ تا ۱۵/۱، برای R۱۲) و ضریب عملکرد (از ۵۴/۰ تا ۱، برای R۱۲) سیکل می شود. آمونیاک دارای بیشترین مقادیر توان ژنراتور، توان اواپراتور و توان پمپ است و سیکل با سیال عامل آمونیاک به پمپ بزرگ تری نیاز دارد. R۱۴۱b کمترین مقادیر فوق را دارا بوده و به کوچک ترین پمپ نیاز دارد

Keywords:

Ejector refrigeration cycle , Entrainment ratio , Cycle operation , Working fluid. , سیکل تبرید اجکتوری , نسب جرمی , عملکرد سیکل , سیال عامل.