بررسی نقش استعاره های معهو می در تحول سبک های ادبی (با تکیه بر استعاره های حوزه بدن در اشعار فرخی سیستانی. انوری و حافظ)

استعاره مفهومی، شگرد ذهن برای مفهوم سازی امور انتزاعی است. ذهن به کمک این سازه بنیادین می کوشد برخی از امور ناملموس را برای خود ملموس سازد و با آن بیندیشد. از این رو انتظار می رود که با تغییر آن، شاهد تغییر در کلان سیستم های وابسته به اندیشه نیز باشیم. از جمله این کلان سیستم ها،سبک های ادبی اند که عوامل زیادی در تغییر انها دخالت دارد. این مقاله با روشتحلیلی - توصیفی می کوشد به این سوال پاسخ دهد که تغییر استعاره های مفهومیدر زمان، چه تاثیری در تغییر سبک های ادبی دارد و برای پاسخ به آن،استعاره های مفهومی حوزه بدن را که شامل واژه های «دست. چشم. دل و سر»است. در منتخبی از اشعار فرخی سیستانی. آنوری و حافظ ردیابی می کند و باسبک شناسی درزمانی، نتیجه می گیرد که استعاره های مفهومی در طول زمان دچارتغییرآتی معنی دار شده اند که همسو با تحولات سبک های ادبی و از متغیرهایاثرگذار بر تحول سبک ها بوده است.سبک

Keywords:

استعاره های مفهومی , حوزه مبدا , حوزه مقصد , نگاشت و سبک