تحلیلی بر اولویت های تحقق حکمروایی محلی در ایران برمبنای روش کیو

آنچه طراحی ساختار حکمروایی محلی با رویکرد مطلوب را بیش از گذشته ضروری می کند آسیب هایی است که مدیریت مناطق روستایی در ایران با آن مواجه بوده و همچنین کارایی و اثربخشی پایین برنامه های توسعه روستایی و خدمات رسانی به مناطق محروم در چند دهه گذشته است. هدف از این تحقیق بررسی اولویت های تحقق حکمروایی محلی در ایران از دیدگاه کنشگران بخش های دولتی، خصوصی، جامعه محلی و پژوهشگران حوزه برنامه ریزی منطقه ای و روستایی است. بدین منظور مجموعه عوامل تاثیرگذار در حکمروایی محلی از پیشینه مطالعه استخراج و پس از پالایش و دسته بندی ۳۱ عامل کلیدی منطبق با اصول هشتگانه حکمروایی خوب (قانون محوری، مسئولیت پذیری، پاسخگویی، شفافیت، اجماع محوری، مشارکت، عدالت و برابری، کارایی و اثربخشی) انتخاب شد. سپس ۳۰ نفر از خبرگان و کنشگران صاحب نظر به روش نمونه گیری هدفمند انتخاب شدند و گویه های استخراج شده را با بهره گیری از جدول کیو اولویت بندی کردند. داده های جمع آوری شده در نرم افزار Q Methodology و با روش تحلیل مولفه های اصلی PCA و چرخش واریماکس مورد تحلیل قرار گرفتند. براساس یافته های تحقیق می توان اذعان کرد سه نوع دیدگاه متفاوت درخصوص اولویت های تحقق حکمروایی روستایی وجود داشته و ابعاد مشارکت، پاسخگویی و مسئولیت پذیری به ترتیب در هر کدام از این گروه ها مورد تاکید قرار گرفته است. همچنین هر سه گروه بر ضرورت تقویت فضای پرسشگری برای مطبوعات و رسانه ها و تقویت بعد پاسخگویی به عنوان اولویت کلیدی برای تحقق حکمروایی روستایی اتفاق نظر داشتند.

Keywords:

حکمروایی محلی , ظرفیت سازی , مشارکت کنشگران , روش کیو