رابطه ی شانس و مسوولیت اخلاقی در نگاه تامس نیگل

ازنظر تامس نیگل مسوولیت اخلاقی و شانس اخلاقی دو نوع قضاوت درباره ی شان اخلاقی فاعل اند که اولی حاصل چشم انداز درونی به خودمان و جهان و مبتنی بر اختیار است و دومی حاصل چشم انداز خارجی و مبتنی بر عوامل خارج از کنترل. او با طرح چهار نوع شانس منتج، محیطی، سازنده و علی، همه ی اعمال انسان را خارج از کنترل او می داند. لذا مسوولیت اخلاقی را به نفع شانس اخلاقی رد می کند. مقاله ی حاضر بعد از تحلیل رابطه ی شانس و مسوولیت اخلاقی ازنظر نیگل، واکنش دیگر فیلسوفان به دیدگاه او را در قالب سه رهیافت انکار، پذیرش و عدم انسجام بیان می کند و نتیجه می گیرد که نیگل با تمنای اراده ی آزاد مطلق برای بشر از یک سو و پررنگ کردن تاثیر عوامل شانس بر عمل از سوی دیگر، اختیار و مسوولیت اخلاقی انسان را منکر شده و دیدگاهی غیرقابل هضم درمورد انسان ارائه می دهد.

رابطه ی شانس و مسوولیت اخلاقی در نگاه تامس نیگل Keywords:

. شانس اخلاقی , ۲. تامس نیگل , ۳. مسوولیت اخلاقی , ۴. اختیار , ۵. اراده ی آزاد