مسئولیت فقهی والدین در آموزش امور پیشگیرانه کرونایی به فرزندان

نقش تربیتی و الگو بودن والدین غیر قابل انکار و بی بدیل است. در شرایط ظهور پدیده کرونا که ویروسی به شدت مسری بوده و انتقال آن از یک فرد به دیگری باعث بروز خسارات مالی و در برخی از موارد مرگ شخص مبتلا می شود، ضرورت دارد مسئولیت والدین در آموزش شیوه نامه های بهداشتی کرونایی به فرزندان مورد بررسی قرار گیرد؛ زیرا کوتاهی والدین در این امر می تواند سبب گسترش چرخه انتقال ویروس و تبعات آن شود. هدف از این پژوهش اثبات مسئولیت ایشان در آموزش این دستورالعمل ها به فرزندان برای جلوگیری از شیوع بیشتر ویروس کرونا با نظر به فقه امامیه بود. در مقاله حاضر با مطالعه و تعمق در منابع اصلی فقهی و با روش توصیفی- تحلیلی به موضوع پرداخته شد و یافته های تحقیق بیانگر آن است که بر اساس آراء فقها و بنابر قواعدی همچون تسبیب، لاضرر، اتلاف و... والدین وظیفه دارند اموری که باعث پیشگیری از گسترش و شیوع بیماری کووید-۱۹ می شود را به فرزندان خود آموزش دهند و اصولی همچون اصاله الاباحه، حق حریم خصوصی و قاعده سلطنت نمی توانند دستاویز خوبی برای کوتاهی ایشان قلمداد شود.

Keywords:

والدین , مسئولیت , آموزش , کرونا.