بررسی رابطه توسعه تجربه یادگیری از طریق مشارکت کلاسی با خود مهارگری و بهزیستی ذهنی در میان دانشجویان علم اطلاعات و دانش شناسی

هدف پژوهش: تعیین رابطه توسعه تجربه یادگیری ازطریق مشارکت کلاسی بامقوله خودمهارگری وبهزیستی ذهنی دانشجویان علم اطلاعات ودانش شناسی دانشگاه رازی است. روش: پژوهش حاضر ازنوع کاربردی وبه روش پیمایشی انجام شده است. جامعه آماری شامل دانشجویان کارشناسی وکارشناسی ارشدعلم اطلاعات ودانش شناسی دانشگاه رازی است. برای گردآوری داده ها ازدوپرسشنامه سنجش توسعه یادگیری ازطریق مشارکت کلاسی شاهین مجید (۲۰۱۰) وسنجش وضعیت خودمهارگری وبهزیستی ذهنی تانجی وهمکاران (۲۰۰۴)، استفاده گردید. یافته ها: یافته های پژوهش نشان داد که میانگین خودمهارگری و بهزیستی ذهنی دانشجویان علم اطلاعات و دانش شناسی، دروضعیت مطلوبی است. همچنین میانگین یادگیری ازطریق مشارکت کلاسی وابعاد آن، در سطح مطلوبی است. بین مولفه های یادگیری ازطریق مشارکت وخودمهارگری و بهزیستی ذهنی رابطه مثبت معناداری وجوددارد.نتیجه گیری: دانشجویانی که درفرایند یادگیری فعال هستند ومشارکت دارندنسبت به دانشجویان دیگراحساس آرامش خاطر، رضایت مندی و مسئولیت پذیری بیشتر نسبت به کلاس ودرس دارند، لذا همین امر موجب افزایش سطح مهارت های اجتماعی ازجمله سازگاری وخوشنودی دردانشجویان خواهد شد. بنابراین، تلاش برای فراهم آوردن شرایط مناسب در کلاس جهت ارائه نظرات وبحث های گروهی به منظور ایجادمحیطی دوستانه ورضایت بخش جهت تسهیم دانش دربین دانشجویان در محیط کلاس و بیرون از کلاس پیشنهادمی شود.

Keywords:

یادگیری مشارکتی , خودمهارگری , بهزیستی ذهنی , دانشجویان علم اطلاعات و دانش شناسی