بررسی نقش خاندان اشعث بن قیس در دشمنی با اهل بیت

از خاندانهای مهم در قرن اول اسلامی که در مقابل خاندان علی بن ابیطالب، همواره جبهه گیری داشته اند ، خاندان اشعث بن قیس میباشد که نسب خود را به حارث، پادشاه مشهور کنده در قرن ششم میلادی میرساندند افراد این خاندان ، در قرن اول هجری، از هر فرصتی برای دشمنی با اهل بیت استفاده میکردند. این خاندان با ایجاد پیوند خویشاوندی با خاندان های حکومت گر در صدر اسلام و کمی بعد از آن سعی در مطرح کردن خود و دستیابی به عظمت گذشته خود در قبیله کنده بودند. یکی از سیاستهای خاندان اشعث شیوه منافق گونه آنها بود چنانکه در تقابل با خاندان امام علی (ع ) و تشیع این روش به خوبی نمود پیدا میکند در ماجرای جنگ صفین این موضوع آشکار میشود و امام علی (ع) در خطبه ای اشعث را منافق می خواند. همچنین جعده دختر اشعث که امام حسن را به شهادت رساند، بعنوان همسر ایشان، از نزدیکترین افراد به امام حسن به شمار می آمد و قیس بن اشعث نیز کسی بود که خود برای امام حسین علیه السلام نامه نوشت و ایشان را به کوفه دعوت کرد ، اما هر کدام راه نفاق را که پدرشان پای ریزی کرده بود را هموار کردند و با اهل بیت وارد دشمنی شدند. بدلیل اینکه در مورد نقش خاندان اشعث بن قیس تحقیقات زیادی صورت نگرفته است، لازم بود به نقش پررنگ و موثر این خاندان بعنوان یکی از اصلی ترین دشمنان اهل بیت ، بطور مفصل اشاره کنیم در این پژوهش با استفاده از روش کتابخانه ای شناختی از خاندان اشعث بن قیس کندی بعنوان خاندانی فرصت طلب و منحوس در تضاد و دشمنی با اهل بیت میپردازیم.

Keywords:

خاندان اشعث , دشمنی , اهل بیت