بررسی ارتباط خشونت خانگی علیه زنان با احساس امنیت ( زنان ۲۰-۴۰ سال شهر آمل )

گاها پیش می آید که زنان در خانه از سوی همسران خود مورد آزار و اذیت قرار می گیرند و در این آزار و اذیت ها دچار آسیب چه از نظر فیزیکی و چه از نظر روحی می شوند. در این پژوهش به صورت مطالعه موردی بررسی بر روی خانم های بین ۲۰ تا ۴۰ سال در شهرستان آمل انجام شده است.این پژوهش باهدف بررسی رابطه ی خشونت علیه زنان با احساس امنیت در خانه و عوامل موثر بر میزان خشونت خانگی رفته است.چارچوب نظری از رهیافت ترکیبی در حوزه خشونت خانگی، از نظریه هایی چون منابع، یادگیری اجتماعی، جامعه پذیری جنسیت، نظریات فمینیستی و حوزه امنیت از دیدگاه گیدنز (امنیت وجودی) استفاده شده است.این تحقیق،از روش پیمایش کاربردی بهره برده است؛ جامعه آماری آن شامل زنان ۲۰ تا ۴۰ سال ساکن شهر آمل در سال ۱۴۰۱ بوده است.حجم نمونه با استفاده از فرمول کوکران، برابر با ۳۸۱ نفر و شیوه نمونه گیری، خوشه ای چندمرحله ای با استفاده از تکنیک پرسشنامه خود محقق ساخته، اطلاعات از پاسخگویان جمع آوری شده است.نتایج نشان می دهد که از بین انواع خشونت علیه زنان (مالی، جسمی، جنسی، اجتماعی، عاطفی، کلامی و روانی)، خشونت های عاطفی، کلامی و روانی شایع ترین نوع خشونت علیه زنان در این شهر بوده است،همچنین احساس امنیت زنان در خانه در سطح متوسط و رو به پایین ارزیابی شده است؛رابطه بین انواع خشونت و احساس امنیت زنان در خانه به صورت منفی و معکوس به دست آمده که نشان از بالا رفتن هر یک از انواع خشونت است،درنتیجه میزان احساس امنیت در خانه کاهش می یابد.نتایج رگرسیون حاکی از آن است که از میان متغیرهای اثرگذار نگرش مردسالاری،پایگاه اقتصادی و اجتماعی زنان،تجربه و مشاهده خشونت، تحریک روانی شوهر) بر خشونت، متغیر نگرش مردسالارانه (پدرسالاری) با مقدار بتای ۵۰/۰ به طور مستقیم بیشترین تاثیر را به صورت مستقیم بر خشونت علیه زنان دارد.

Keywords:

احساس امنیت در خانه , خشونت خانگی , مردسالاری , زنان