سرزندگی شهری درارتقاء کیفی فضای شهر، پیاده محور (خیابان سید جمال الدین در قروه)

سلطه تدریجی حرکت سواره بر فضاها و معابر شهری، برنامهریزی و طراحی شهری را از مقیاس ها و نیازهای انسان پیاده دور ساخته است. زندگی شهری زمانی به اوج خود می رسد که شهر در خدمت انسان باشد نه در خدمت اتومبیل؛ به این ترتیب شهر و شهروند در جایگاه و نقش بایسته خود قرار می گیرند و زمینه حضور مردم در فضاهای شهری فراهم می شود. در این پژوهش به بررسی بهبود کیفیات فضایی پیادهراها و تاثیر آن بر ارتقاء تعاملات اجتماعی شهروندان در این فضاهای شهری جهت نیل به حیات مدنی در شهر و انسانی کردن فضاهای شهری است. پژوهش از نظر هدف کاربردی- توسعهای و به لحاظ روش توصیفی – تحلیلی (پیمایشی) میباشد. در این پژوهش، جامعه آماری شامل کلیه جمعیت ۱۰ سال به بالای شهر قروه که براساس سرشماری ۱۳۹۰، برابر ۷۳۱۱۴۴ نفر که ۳۶۲۵۳۵ مرد و ۳۶۸۶۰۹ زن میباشد. جمعیت ۱۰ سال و بیشتر را به خاطر اینکه تمام گروههای سنی که ادراک فضایی را در رابطه با تعاملات اجتماعی شهروندان در رابطه با پیادهراها داشته در نظر گرفته شده است. خیابان سید جمال الدین به عنوان یک فضای شهری هیچ گاه تعامل و ارتباطی با پیرامون خود نداشته است و با توجه به نقش و عملکردی که این خیابان در هسته مرکزی شهر دارد انتظار میرود که پاسخگوی نیازها و توقعات روزمره شهروندان باشد. یافتههای پژوهش نشان داده است که مولفه های کیفیات فضایی پیاده راه در سطح نامناسبی قرار دارند و ارتقاء کیفیات فضایی آن باعث افزایش تعاملات اجتماعی در پیادهراه خیابان سید جمال شهر قروه میگردد و بین تمام ابعاد آن با تعاملات اجتماعی رابطه مستقیم و معنادار وجود داشته است و بر آن تاثیرگذار بودهاند و پیادهراه خیابان سید جمال در بافت مرکزی شهر قروه در جهت پاسخگویی به نیازهای شهروندان از وضعیت مطلوبی برخوردار نبوده است. محور خیابان سید جمال به دلیل هویت تاریخی فرهنگی آن و وجود کاربری های فعال دارای پتانسیل بالایی در جهت تحقق تعاملات اجتماعی میباشد. نتایج پژوهش نشاندهنده عدم کیفیات فضایی پیاده راه خیابان سید جمال جهت ارتقاء تعاملات اجتماعی و دستیبابی به جامعه مدنی و شهری انسانی در بافت مرکزی شهر قروه است.

Keywords:

پیادهراه , کیفیات فضایی , تعاملات اجتماعی , خیابان سید جمال