نقش انگلستان در گسترش بست نشینی در سفارت انگلستان

بستنشینی یکی از سنتهای رایج ایرانیان در طول تاریخ است که در ادوار مختلف شکلگرفته اما باید اوجآن را در زمان قاجار ملاحظه کنیم. برخی محققین آن را یک امر مهم و حیاتی دانسته و آن را به دوران تاریخاسلام نسبت داده و صبغه مذهبی به آن میبخشند، برخی دیگر هم آن را سنتی به جامانده از پیشینیان میدانند.در پاسخ به این پرسش که این رفتار، عملی پسندیده یا ناپسند است به راحتی نمیتوان قضاوت کرد اماهمینقدر میتوان اشاره کرد که مردم در اکثر مواقع، به طور ناخودآگاه و بدون اینکه هیچ فکر و اندیشه ودرکی از آن بکنند بدین عامل روی می آوردند و از طرفی وسیله ای میشد برای خرابکاران و جنایتکاران که بااستفاده از آن خود را نجات میدادند. اما صرفنظر از این دو گروه باید از یک گروه سومی هم یاد کنیم وآنهم عامل خارجی و بیگانه )انگلیسیها( بودند.آنان همواره به دنبال فرصتی برای نفوذ در ایران بوده و از اینسنت نیز بهره می بردند و در جهت ترویج آن می کوشیدند؛ هرچند خودشان همواره این قضیه را کتمانمیکردند. این پژوهش با استفاده از منابع کتابخانه ای و بهره گیری از روش توصیفی – تحلیلی در پی آن استتا به بررسی نقش انگلستان در گسترش بست نشینی در سفارت انگلستان بپردازد.

Keywords:

ایران , انگلستان , قاجار , مشروطیت , بست نشینی , سفارت