تبیین رابطه سرمایه اجتماعی با نوآوری پایدار در کسب و کارهای کوچک و متوسط تولید گیاهان دارویی: بررسی نقش ظرفیت جذب، قابلیت بازاریابی و یادگیری سازمانی(مطالعه موردی: کسب و کارهای تولید گیاهان دارویی در مازندران)

امروزه سرمایه اجتماعی بستر مناسبی برای بهره وری سرمایه انسانی و فیزیکی و راهی برای نیل به موفقیت قلمداد می شود. مدیران و کسانی که بتوانند در سازمان سرمایه اجتماعی ایجاد کنند، راه کامیابی شغلی و سازمانی خود را هموار می سازند. در مقاله حاضررابطه سرمایه اجتماعی با نوآوری یایدار در کسب و کارهای کوچک و متوسط تولید گیاهان دارویی: بررسی نقش ظرفیت جذب، قابلیت بازاریابی و یادگیری سازمانی(مطالعه موردی: کسب و کارهای تولید گیاهان دارویی) بر اساس مدل نظری اکسین و همکاران (۲۰۲۰) مورد بررسی قرار گرفته است. بر این اساس جامعه آماری تحقیق حاضر را که از لحاظ هدف کاربردی از نوع توصیفی – همبستگی می باشد، کلیه مدیران شرکت های تولید گیاهان دارویی در استان مازندران تشکیل داده اند که ۲۳۵نفر کارشناس به روش در دسترس جهت توزیع ابزار جمع آوری داده ها انتخاب شده اند. جمع آوری اطلاعات با استفاده از پرسشنامه اقتباسی از منبع لاتین تحقیق در قالب ۲۵سوال انجام گردیده که ضمن تایید روایی محتوایی کلیه بخشهای یرسشنامه نهایی در نظر گرفته شده، پایایی آنان نیز با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ مورد قبول واقع شده است. بر این اساس تجزیه و تحلیل داده ها و آزمون فرضیات با استفاده از نرم افزار PLS نشان دادند که، بین سرمایه اجتماعی با نوآوری یایدار، ظرفیت جذب، قابلیت بازاریابی در کسب و کارهای کوچک رابطه وجود دارد. بین ظرفیت جذب و قابلیت بازاریابی با نوآوری پایدار در کسب و کارهای کوچک رابطه وجود دارد. بین ظرفیت جذب و قابلیت بازاریابی با نوآوری پایدار در کسب و کارهای کوچک با توجه به نقش میانجی یادگیری سازمانی رابطه وجود دارد.

Keywords:

سرمایه اجتماعی , نوآوری پایدار , ظرفیت جذب , قابلیت بازاریابی , یادگیری سازمانی