آموزش مجازی روابط بین الملل در عصر پاندمی ویروسی

در آغاز هزاره جدید، کاربرد فناوری های جدید اطلاعات و ارتباطات، شیوه های پژوهش و آموزش عالی را به گونه ای چشمگیر دستخوش تغییرات کرده است. ساختارهای سنتی، از کلاس درس تا کتابخانه، به تدریج توسط این فناوری ها تغییر می کنند و تغییر در جغرافیای موسسات آموزشی توسط قالب های جدید یادگیری الکترونیکی ممکن شده است، قالب هایی که به شکل گیری کنسرسیوم های بیشتر میان موسسات آموزشی، ادغام محیط های آموزشی و تعامل بیشتر میان دانشجویان و اساتید می انجامد. با پیدایش پاندمی ویروسی آموزش از راه دور و مجازی به یک ضرورت در حوزه آموزش تبدیل شد و همه کشورها ملزم به اتخاذ رویکردهای جدید در آموزش شدند.این پژوهش با استفاده از روش توصیفی تحلیلی ضمن طرح نگاه انتقادی به روش سنتی آموزش روابط بین الملل، شیوه کاربرد فناوری های جدید اطلاعات و ارتباطات در آموزش روابط بین الملل را در عصر پاندمی ویروسی در دانشگاه های انگلستان مورد مطالعه قرار می دهد. تمرکز مقاله بر بررسی تجربه آموزش رشته با استفاده از فناوری های جدید و به شیوه مجازی در دانشگاه های انگلستان ازجمله مدرسه اقتصاد و علوم سیاسی دانشگاه لندن، استفوردشیر، اپن و لستر قرار دارد. نگارنده داعیه بررسی مباحث نظری و فرانظری رشته روابط بین الملل یا بررسی تاثیر این شیوه آموزش بر تحقیقات و تفکر سیاسی و بین المللی را ندارند و بررسی این مهم خود مستلزم تحقیقات مستقل است.