بررسی مقررات ضمانت در اسناد تجاری در حقوق تجارت ایران و اسناد بین المللی

اسناد تجاری، در معنای خاص اسنادی هستند که به عنوان وسیله پرداخت در معاملات تجاری مورد استفاده قرار می گیرند و شامل برات، سفته و چک می شوند. این اسناد قابل نقل و انتقال بوده و به عنوان وسیله پرداخت، نقشی مانند پول را دارند. یکی از فواید مهمی که این اسناد دارند این است که امضاکنندگان آنها در برابر دارنده سند مسئولیت تضامنی دارند و در صورت عدم پرداخت وجه سند در زمان سررسید، دارنده سند می تواند به صادرکننده، ظهرنویس و ضامن به صورت مجتمعا یا منفردا مراجعه کند. همانطور که گفته شد از جمله افرادی که نسبت به پرداخت وجه اسناد تجاری مسئولیت دارد ضامن است. هر کدام از براتگیر، براتکش و ظهرنویس ها ممکن است که ضامن داشته باشند. در نوشتار حاضر قواعد و مقررات مربوط به بحث ضمانت اسناد تجاری در حقوق تجارت ایران همراه با مطالعه تطبیقی کنوانسیون ۷ژوئن ۱۹۳۰ ژنو، راجع به قانون متحدالشکل درخصوص بروات و سفته ها و کنوانسیون سازمان ملل متحد راجع به برات و سفته بین المللی مصوب ۹ دسامبر ۱۹۸۸ کمیسیون حقوق تجارت بین الملل سازمان ملل متحد (آنسیترال) و قانون برات انگلیس مصوب ۱۸۸۲ و مقررات یکنواخت تجارتی آمریکا (.u.c.c) مصوب ۱۸۹۲ را توضیح می دهیم.

Keywords:

اسناد تجاری , ضامن , حقوق تجارت , برات