تحلیل و بررسی ظرفیت انتظار در منابع روایی اهل سنت

انتظار، از جمله آموزه های مهم مهدویت و مورد قبول همه گروه های اسلامی _شیعه و اهل سنت_می باشد.در میان اهل سنت باور به به انتظار، با دو رویکرد «حدیث محور»و «باور محور»مطرح است. حدیث محور، با دو نگرش «مفهومی» و «منطوقی» یا به عبارت دیگر، به صورت «تلویحی» و«تصریحی» بازشناسی میشود. انتظار، با رویکرد حدیث محور  که متکی به روایات انتظار بوده، به دو «قسم تصریحی» که به صراحت واژه «انتظار» در روایت ذکر شده و به صورت « تلویحی»که به صورت مفهومی انتظار از روایات برداشت شده، تقسیم می شود؛اما انتظار با رویکرد باورمحور، متکی به اقوال علما و حاصل اعتقادات مردم اهل سنت است. در نگرش حدیث محور صورت تصریحی، روایات محدودی در منابع اهل سنت نقل شده است؛  ولی نگرش حدیث محور به صورت تلویحی، در منابع حدیثی اهل سنت احادیث فراوانی در خصوص انتظار نقل شده است. با نگرش باورمحور، مقوله انتظار در میان اهل سنت  یا مقوله فراگیر بوده و مورد قبول همه باورمندان ایشان می باشد. در این تحقیق، با روش توصیفی و تحلیلی، به مقوله انتظار از منظر اهل سنت پرداخته شده و باروش کتابخانه ای و اسنادی، به جمع آوری داده ها مبادرت می شود. دستاورد علمی این پژوهش، اثبات و توجیه مقبولیت انتظار به عنوان یا باور فراگیر، ضروری، اعتقادی و متواتر در میان اهل سنت است. 

Keywords:

انتظار , اهل سنت , مهدویت , ظهور