تاثیر یک دوره تله-اکسرسایز تنفسی- پایداری مرکزی بر عملکرد ریوی بهبود یافتگان ترخیص شده کووید- ۱۹

Publish Year: 1400
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 139

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

MEDMEM04_007

تاریخ نمایه سازی: 12 آذر 1401

Abstract:

مقدمه: سندرم حاد تنفسی کووید- ۱۹ در سرتاسر جهان گسترش یافته است، عوارض و علائم ماندگار مختلفی از جمله اختلالاتمختلف جسمانی و روانی در بیماران ترخیص شده و بهبودیافته مشاهده شده است (۱). در حالی که تمام توجهات به تعدادفوتی ها یا تعداد بهبودیافتگان کووید- ۱۹ معطوف شده است، بحران دوم در حال ظهور است؛ یعنی چالش مدیریت اختلالاتمرتبط با بهبودیافتگان و ترخیص شدگان (۲). به علت وجود علائم ریوی ماندگار در بهبودیافتگان کووید-۱۹، بازتوانی ریویمی تواند به عنوان یک استراتژی برای این اختلالات در نظر گرفته شود (۳). هدف از مطالعه حاضر، بررسی تاثیر یک دوره تمریناز راه دور تنفسی- پایداری مرکزی بر عملکرد ریوی بهبود یافتگان ترخیص شده کووید-۱۹ بود.مواد و روشها: تعداد ۳۰ بیمار ترخیص شده از بیمارستانهای شهر قم (میانگین سن ۱۰/۸۱±۴۷/۱۲) به صورت داوطلبانه در این تحقیق شرکت داشتند، که در نهایت ۲۷ نفر در دو گروه تجربی (۱۳ نفر) و شاهد (۱۴ نفر) این پژوهش را تکمیل کردند.گروه تمرین به مدت ۸ هفته تمرینات تنفسی- پایداری مرکزی را به صورت تله اکسرسایز انجام دادند. پیش و پس از اجرایبرنامه تمرینی، عملکرد ریه شامل شاخص های ظرفیت حیاتی اجباری (FVC)، حجم بازدمی اجباری اولین ثانیه (FEV۱) ونسبت FVC/FEV۱ در دو گروه توسط اسپیرومتری مورد ارزیابی قرار گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون های تیمستقل و وابسته برای آمار پارامتریک و آزمون من ویتنی و ویلکاکسون برای آمار ناپارامتریک در نرم افزار SPSS۲۷ استفاده شد.نتایج: در گروه تجربی تفاوت معناداری در هر سه شاخص FEV۱, FVC و درصد FVC/FEV۱، در پیش و پس آزمونبود (p≤۰.۰۵) . در حالی که در هیچ کدام از شاخص های عملکرد ریوی گروه شاهد در پیش آزمون و پس آزمون تفاوتمعناداری مشاهده نشد (p>۰.۰۵).نتیجه گیری: نتایج پژوهش حاضر نشان داد، در بحران حاصل از عوارض ماندگار جسمانی و روانی کووید-۱۹، تمرینات تنفسی-پایداری مرکزی به روش تله اکسرسایز میتواند به عنوان یک روش مفید در بازتوانی پساحاد ترخیص شدگان بهبودیافته ازبیماری کووید-۱۹، مورد استفاده قرار گیرد. پیشنهاد می شود از روش تله اکسرسایز برای بررسی تاثیر بازتوانی ورزشی بر دیگرعوارض ماندگار کووید-۱۹ در بهبود یافتگان و ترخیص شدگان از بیمارستان استفاده شود.

Authors

محمد مشهدی

دانشجوی دکترای تخصصی، گروه آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

منصور صاحب الزمانی

استاد، گروه آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

عبدالحمید دانشجو

دانشیار، گروه آسیب شناسی ورزشی، دانشکده علوم ورزشی، دانشگاه شهید باهنر کرمان، کرمان، ایران

سیدحسن عادلی

دانشیار، فوق تخصص بیماریهای ریه، گروه داخلی، دانشکده پزشکی، دانشگاه علوم پزشکی قم، قم، ایران