آسیب شناسی حکمروایی محلی در ایران، پژوهش موردی: دهیاری های استان زنجان

امروزه حکمرانی خوب در مقیاس وسیعی از سطح محلی تا بین المللی به کار برده می شود. در این بین سطح محلی دارای اهمیت ویژه ای است. با توجه به مشخصه هایی چون اصل تمرکززدایی، ساختار دموکراتیک، برنامه ریزی و تصمیم گیری محلی گرا و مردم نهاد، افزایش نقش نهادهای غیردولتی و جامعه مدنی، توجه به منافع عام مردم، توزیع فرصت ها و برقراری عدالت اجتماعی و جغرافیایی، افزایش اثربخشی و کارایی و در نهایت بهره مندی کل جامعه از توسعه و رفاه و ...، می توان دولت محلی را به دلیل ماهیت و کارکردهای خاصی که دارد، نمونه مطلوب و کارآمدی از حکمرانی خوب دانست. در این برداشت؛ تمرکززدایی (از ارکان دولت ملی)، مهم ترین و اصلی ترین هدف دولت محلی در تحقق حکمرانی خوب است. عدم حکمرانی خوب در کشور خصوصا در مناطق روستایی، می تواند منشا بسیاری از مشکلات اجتماعی در جامعه باشد. در پژوهش حاضر تلاش شده است علل عدم موفقیت حکمروایی محلی در ایران "مورد مطالعه: دهیاری های استان زنجان" بررسی و موردسنجش قرار گیرد. روش پژوهش حاضر، از حیث هدف پژوهشی کاربردی و روش اجرای پژوهش تلفیقی است بدین معنا که از روش توصیفی- تحلیلی و نیز از روش تحقیق میدانی و پیمایشی استفاده گردیده است. جامعه آماری پژوهش را دهیاری های استان زنجان تشکیل می دهد. شیوه نمونه گیری تصادفی بوده و حجم نمونه ۲۰۰ دهیاری بوده و ابزار گردآوری اطلاعات پرسشنامه است. روایی آن توسط فرمانداران و بخشداران و پایایی آن با استفاده از آلفای ۸۴/۰ مطلوب ارزیابی شد. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار اس. پی. اس. اس. انجام شد. نتایج نشان داد که بین محدودیت های دهیاری ها با عدم موفقیت آن ها رابطه مستقیم و معنا داری دارد و این رابطه با شدت تاثیر ۶۶۷/۰ تایید شد.

Keywords:

مشارکت شهروندی , حکمرانی شهری , نظریه داده بنیاد , شهر تهران