در پی بحران مالی و بی اعتمادی به نهادهای مرکزی در سال ۲۰۰۲ بازارهای مالی جهان با پدیده نوینی به نام ارزهای مجازی و یا رمز ارزها مواجه شدند. طی زمان بسیار کوتاهی این نوع پولها توانستند جایگاه خود در مبادلات روزانه مردم را پیدا کنند. توسعه سریع ارزهای دیجیتال در سالهای اخیر توجه سرمایه گذاران، سفته بازان، قانونگذاران و دانشگاهیان را به خود جلب کرده است . حجم زیادی از تحقیقات به مکانیسم های قیمت گذاری بازارهای ارزهای دیجیتال، محرکهای نوسانات و پتانسیل تنوع بخشی ارزهای دیجیتال اختصاص یافته است . با توجه به انتقال نظیر به نظیر و غیرمتمرکز بودن آنها که منجر به حذف نهادهای واسط ناظر شده است و از طرفی قوانین چندان مشخصی و شفافی در این حوزه وجود ندارد که همین مسئله
حسابداری این نوع ارزها را با چالش روبرو ساخته است لذا با توجه به بند ۱۰ از IAS ۸ که نشان می دهد در نبود یک استاندار بین المللی گزارشگری مالی که به طور مشخص درباره یک معامله ، رویداد دیگر یا شرایط به کار می رود، مدیریت باید از قضاوت خود در تعیین و به کارگیری رویه
حسابداری استفاده کند به نظر می رسد باید یکی از استانداردهای IFRS برای ارزهای رمزنگاری شده به کار برده شود.