تحلیل کاربرد هنری تشبیه و تاثیر آن در سبک ادبی عبهر العاشقین

روزبهان بقلی (متوفی۶۰۶ه.ق) معروف به شیخ شطاح از جمله صوفیان مشهوری است که نامش در تصوف عاشقانه فارسی آن چنان می درخشد که کسی را یارای انکار وی نیست. یکی از مهمترین آثار وی که از لحاظ ادبی نیز از متون ارزشمند شمرده می شود، عبهر العاشقین است. این کتاب شامل ۳۲ فصل است درباره عشق و عاشقی و کیفیت این حال باشکوه در تصوف که رکن و اساس و اصل این مکتب روحانی است. روزبهان درین کتاب درباره عشق و عاشق و چگونگی ارتباط و یگانگی این سر و التزام زیبایی عشق و جدا نبودن این دو لطیفه غیبی از یکدیگر و اینکه اساس هستی بر آن پایدار و استوار است و برتری جمال انسانی پرداخته است. این مبحث مهم صوفیانه که باگویاترین عبارات فارسی و شیواترین اشعار و زیباترین تصاویر و تشبیهات به هم آمیخته است بسیار دلکش و دلربا است و به گونه ای بیان شده است که انگار واژه ها و عبارات کتاب جان دارند و به سماع و دست افشانی و پای کوبی برخاسته اند و بر جان و دل مخاطب نشسته اند.آنچه به جان گرفتن بیشتر عبارات کتاب کمک می کند، استفاده نویسنده از بلاغت و به ویژه تشبیه است. تشبیه در جای جای این کتاب موج می زند و بیشتر صفحات این اثر را آراسته است. درین مختصر برآنیم تا به بررسی انواع تشبیه درین کتاب بپردازیم و با توجه به زبان عرفانی و ادبی روزبهان تحلیلی کلی بر آن ارائه دهیم؛ باشد که سودمند افتد

Keywords:

واژه های کلیدی: بلاغت , تشبیه , روزبهان بقلی , سبک ادبی , عبهر العاشقین