اثرکاربرد پس از برداشت متیل جاسمونات بر ویژگی های کیفی و ماندگاری توت فرنگی رقم کاماروسا

پژوهش حاضر به منظور بررسی اثر تیمار پس از برداشت غوطه­وری متیل جاسمونات بر خصوصیات کیفی و عمر انباری میوه توت فرنگی رقم ’کاماروسا‘ انجام شد. در این آزمایش تیمار متیل جاسمونات در پنج سطح (۰، ۲۵، ۵۰، ۷۵ و ۱۰۰ میکرومولار) به صورت غوطه وری بر میوه های توت فرنگی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی (فاکتو اول شامل غلضتهای مختلف متیل­جاسمونات و فاکتور دوم نگه­داری در سردخانه به مدت ۱۲ روز) در چهار تکرار انجام شد و ویژگی های کیفی مانند مواد جامد محلول کل، اسیدیته قابل تیتراسیون، pH، ویتامین ث، کاهش وزن، فنل، فلاونوئید و ظرفیت آنتی­اکسیدانی کل اندازه­گیری شدند. نتایج نشان داد که غلظت های به کار برده شده متیل­جاسمونات تفاوت معنی­داری در میزان مواد جامد محلول کل، اسیدیته، ویتامین ث ، pH ، فنل و فلاونوئید کل، فعالیت آنتی اکسیدانی کل و کاهش وزن با شاهد داشتند، به طوری که در میوه­های تیمار شده میزان کاهش وزن و pH  کمتر از شاهد و میزان مواد جامد محلول، اسیدیته قابل تیتراسیون ،ویتامین ث، فنل، فلاونوئید و فعالیت آنتی­اکسیدانی کل بیشتر از شاهد بودند. همچنین بیشترین میزان فنل و فلاونوئید و فعالیت آنتی­اکسیدانی کل در میوه های تیمار شده با متیل­جاسمونات در غلظت ۱۰۰ میکرومولار بود و کمترین مقدار این صفات در طول دوره انبارمانی در شاهد ثبت گردید.    

Keywords:

غوطه وری , فلاونوئید کل , فنل کل , مواد جامد محلول , ویتامین ث