حمایت از تنوع فرهنگی در عصر جهانی شدن

امروزه با پدیدهای به نام جهانی شدن مواجهیم، فرایندی چندجانبه و چندبعدی که بر تمامی ابعاد زندگی ما تاثیر میگذارد. این پدیده در سال های اخیر آنچنان سرعتی دارد که به ویژگی عصر حاضر تبدیل شده است و افزون بر ابعاد اقتصادی و اجتماعی بیشترین تاثیر را بر بعد فرهنگی داشته است. تنوع فرهنگی به عنوان یکی از مباحث مهم حقوق بینالملل در عصر جهانی شدن با چالشهای بسیاری مواجه شده است. در این زمینه تعدادی از کشورهای توسعه یافته با ادعای توسعه جهانی فرهنگهای برآمده از دموکراسیهای خود درصدد تحمیل فرهنگشان به سایر کشورها هستند. درحالی که کشورهای در حال توسعه با رد این ادعا، رویکرد دولتهای مزبور را تهدیدی برای تنوع فرهنگی خود و جهان محسوب می کنند. بنابراین این پرسش مطرح میشود که چه ارتباطی میان تنوع فرهنگی و پدیده جهانی شدن وجود دارد. آیا جهانی شدن در حال فرسایش تنوع فرهنگی است یا در راستای حمایت های سازمان های بین المللی به ویژه یونسکو و تصویب قواعد الزام آور توسط آنها و با امکاناتی که جهانی شدن با خود به همراه دارد، می توان از آن در جهت ارتقای تنوع فرهنگی استفاده کرد؟ سازمان یونسکو به عنوان بزرگ ترین حامی تنوع فرهنگی در سرتاسر جهان، اعلامیه جهانی تنوع فرهنگی را در سال ۲۰۰۱، کنوانسیون حمایت از میراث فرهنگی غیرمادی در سال ۲۰۰۳ و کنوانسیون حمایت و ارتقای تنوع مظاهر فرهنگی را در ۲۰ اکتبر ۲۰۰۵ به منظور حمایت از فرهنگ، میراث فرهنگی ناملموس و تنوع مظاهر فرهنگی گوناگون تصویب کرده است. از نظر این تحقیق، آنچه تنوع فرهنگی را تهدید میکند، نه اصل فرایند جهانی شدن که شیوه برخورد دولت ها با آن است. ازاین رو تلاشهای سازمان بینالمللی یونسکو در جهت کنترل و ایجاد قوانین حمایتی از کشورهای در حال توسعه میتواند آثار ناخوشایند جهانی شدن را کنترل کند و از امکانات و فناوریهای این پدیده به منظور تقویت فرهنگهای کشورهای در حال توسعه استفاده کند.

Keywords:

تنوع فرهنگی , جهانی سازی , حقوق بین الملل , سیاست های فرهنگی , کالاهای فرهنگی